Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Camilo Castelo Branco (ur. 16 marca 1825 w Lizbonie, zm. 1 czerwca 1890) – portugalski pisarz[1].
Szkic przedstawiający Camilo Castelo Branco, 1891 | |
Data i miejsce urodzenia |
16 marca 1825 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1 czerwca 1890 |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Ważne dzieła | |
Amor de Perdição | |
Strona internetowa |
Camilo Castelo Branco urodził się w Lizbonie 16 marca 1825 roku[2]. Osierocony w dzieciństwie[2], krótko studiował w Porto medycynę[2] i przez pewien czas teologię[2] w seminarium duchownym. Porzucił jednak myśli o zostaniu lekarzem lub księdzem i poświęcił się pracy literackiej[2]. W 1861 roku został uwięziony za uwiedzenie mężatki, Ana Plácido[2], żony przedsiębiorcy z Porto, która tak samo jak on została osadzona w areszcie[2]. W 1864 został zwolniony z więzienia i z Aną, której mąż tymczasem zmarł[2], osiadł we wsi Seide[2] w regionie Minho[2]. Tam też zmarł po próbie samobójczej 1 czerwca 1890 roku[2].
Początkowo tworzył dramaty i poezje[1], później romantyczne opowieści obyczajowe[1], m.in. O romance de um homem rico (1860) i Amor de Perdição (1962), a także realistyczne nowele, w większości o tematyce regionalnej (Novelas de Minho, 1875–1877). Pisał również satyry[1] i parodie[1], m.in. Eusébio Macário (1879), parodię powieści naturalistycznych. Nazywany jest niekiedy "portugalskim Balzakiem"[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.