Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emmerich Bjelik[2] (także: Emerich Bielik, Bjielik, Imre Bjelik, ur. 22[3] lub 24 lipca[4] 1860 w Ilavie, zm. 9 maja 1927 w Oradei) – duchowny rzymskokatolicki, biskup tytularny Thasus (1913–1927), apostolski wikariusz polowy c. i k. Armii (1911–1918), administrator apostolski diecezji wielkowaradyńskiej (1923–1927.
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Administrator apostolski diecezji wielkowaradyńskiej | |
Okres sprawowania |
1923–1927 |
Apostolski wikariusz polowy Austro-Węgier | |
Okres sprawowania |
1911–1918 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
1883 |
Nominacja biskupia |
8 stycznia 1913 |
Sakra biskupia |
22 lutego 1913 |
Odznaczenia | |
Data konsekracji |
22 lutego 1913 |
---|---|
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Emmerich Bjelik miał pochodzenie słowackie[5]. został wyświęcony na kapłana w 4 października 1883 r. Był kapelanem wojskowym w rezerwie. Od 1 kwietnia 1888 r. jako kapelan w służbie czynnej pracował w Sarajewie (1888[3]) i Bratysławie (1891[3]), gdzie na swój koszt opublikował modlitewnik „Od srdca k srdcu” dla habsburskich żołnierzy pochodzenia słowackiego[4]. Kolejno otrzymał tytuły szambelana papieskiego, protonotariusz apostolskiego i prałata Jego Świątobliwości. 1 maja 1894 r. został drugim sekretarzem konsystorza polowego armii Austro-Węgier[6], 1 maja 1898 – pierwszym, a 1 listopada 1903 r. awansował na stanowisko dyrektora konsystorza polowego (Feldkonsistorialdirektor), a w 1911 r. został mianowany apostolskim wikariuszem polowym (niem. Apostolischer Feldvikar) i kanonikiem katedralnym w Wielkim Waradynie (dziś Oradea)[4].
8 stycznia 1913 papież Pius X mianował go biskupem tytularnym Thasus. 22 lutego 1913 z rąk biskupa Kalmana Belopotoczkiego przyjął sakrę biskupią.
W okresie I wojny światowej jako apostolski wikariusz polowy Emmerich Bjelik wykazywał się niezwykłą gorliwością[2]: przeprowadzał comiesięczne kontrole duchowieństwa polowego na linii frontu i na tyłach, odwiedzał żołnierzy na froncie, a chorych i rannych w szpitalach polowych. Wizytował także obozy jenieckie, organizował zbiórki finansowe oraz przyczynił się do poprawy życia żołnierzy na froncie[4].
W związku z rozpadem Austro-Węgier na ręce papieża Benedykta XV 11 listopada 1918[4] r. złożył rezygnację z zajmowanej funkcji.
Po śmierci biskupa Széchenyi'ego (1923) Bjelik został administratorem apostolskim diecezji wielkowaradyńskiej.
Zmarł w Oradei 9 maja 1927 r.
Dr[5] Emmerich Bjelik był m.in.[3] autorem utworów poświęconych historii ordynariatu polowego w monarchii Habsburgów (Bjelik Emmerich, Geschichte der k. u. k. Militär – Seelsorge und des apostolisches Feldvicariates. Wien: Selbstverlag, 1901[7]) oraz podręcznika dla kapelanów polowych (Bjelik Emmerich, Handbucg für die k. u. k. Militärgeistlichkeit. Wien: St. Norbertus, 1905)[4][8].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.