Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Wiktor[uwaga 1] Maskowicz (ur. 11 stycznia 1897 w Radymnie, zm. 1940 w ZSRR) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
ppor. Eugeniusz Maskowicz | |
kapitan piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
11 stycznia 1897 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1916–1940 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
14 pułk piechoty |
Stanowiska |
referent w D.O.K. Nr VIII |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
|
Urodził się w dniu 11 stycznia 1897 r. w Radymnie, w ówczesnym powiecie jarosławskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Andrzeja i Wiktorii z Błońskich. Jego młodszym bratem był Stanisław Miro[uwaga 2]. Uczył się w c. k. Gimnazjum w Jarosławiu, w którym 28 października 1916 r. złożył maturę wojenną[2].
Następnie wziął udział w zmaganiach I wojny światowej jako żołnierz armii Austro-Węgier[3][uwaga 3]. Do Wojska Polskiego został przyjęty w listopadzie 1918. W okresie międzywojennym służył początkowo w 9 pułku piechoty w Jarosławiu, przemianowanym wkrótce na 14 pułk piechoty. W szeregach tej jednostki uczestniczył w wojnach: polsko-ukraińskiej (w tym w odsieczy Lwowa) i polsko-sowieckiej[4] . Za udział w walkach i okazane męstwo odznaczony został Krzyżem Walecznych[5].
Na dzień 1 czerwca 1921 r. w randze porucznika[6] nadal pełnił służbę w 14 pułku piechoty stacjonującym w garnizonie Włocławek[7][uwaga 4]. Dekretem Naczelnika Państwa i Wodza Naczelnego z dnia 3 maja 1922 r. (dekret L. 19400/O.V.) został zweryfikowany w tymże stopniu (porucznika), ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 r. i 1294. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. Pozostając nadal oficerem 14 pułku piechoty[8][9][10] zajmował w 1923 roku – 1161. lokatę wśród poruczników piechoty[11], a rok później – 336. lokatę pośród poruczników korpusu piechoty[12]. Na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wojskowych gen. dyw. Władysława Sikorskiego[uwaga 5] został, z dniem 15 września 1925 roku, przeniesiony służbowo na X Kurs Doszkolenia Młodszych Oficerów Piechoty w Chełmnie[13].
Na podstawie zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego z dnia 12 kwietnia 1927 r. (sygnatura: B.P.L. 3989/III), został awansowany do stopnia kapitana w korpusie oficerów piechoty, ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 19. lokatą[14][uwaga 6].
W dniu 15 sierpnia 1927 r. ogłoszono zarządzenie (sygnatura: B.P.L. 12262.II.27) Ministra Spraw Wojskowych marszałka Józefa Piłsudskiego o przeniesieniu kapitana Eugeniusza Maskowicza, w korpusie oficerów piechoty, z 14 pp do kadry oficerów piechoty, z równoczesnym przydziałem do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu na stanowisko referenta[21][22]. W marcu 1931 r. ogłoszono jego przeniesienie[uwaga 7] do 67 pułku piechoty w Brodnicy, na stanowisko dowódcy 4. kompanii II batalionu, który był detaszowany w Toruniu[23]. W tym samym roku dowodzony przez niego pododdział uzyskał tytuł mistrzowskiej kompanii 4 Dywizji Piechoty, a on sam otrzymał pochwałę ministra spraw wojskowych[24]. Odznaczony był już wówczas Srebrnym Krzyżem Zasługi[25].
Na mocy rozkazu Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych z dnia 14 marca 1934 r. (rozkaz Nr 3110-105/Piech.151/34) został przeniesiony, w korpusie oficerów piechoty, z 67 pułku piechoty do Korpusu Ochrony Pogranicza[uwaga 8][26]. Rozkazem Nr 22 Dowództwa KOP z dnia 17 kwietnia 1934 r. został przydzielony do batalionu KOP „Sejny” (brygada KOP „Grodno”). W okresie od dnia 25 kwietnia 1934 do dnia 16 czerwca 1934 r. przebywał na II sześciotygodniowym kursie taktyczno-strzeleckim w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie[uwaga 9]. Po powrocie z kursu dowodził kompanią odwodową baonu „Sejny”[uwaga 10], której dowództwo zdał w dniu 13 grudnia 1934 r., obejmując z tą samą datą dowodzenie nad 4 kompanią graniczną „Puńsk”[uwaga 11]. Rozkazem Dowództwa KOP z dnia 18 listopada 1936 r. (sygn. L.dz.4273/Pf./Pers.I./36) został mianowany na stanowisko kwatermistrza batalionu KOP „Żytyń”. W dniu 24 listopada 1936 r. zdał obowiązki dowódcy 4 kompanii granicznej batalionu KOP „Sejny”[uwaga 12], a w dniu 27 listopada 1936 r. przybył do batalionu „Żytyń”, w którym rozkazem z dnia 3 grudnia 1936 r. został wyznaczony kwatermistrzem batalionu[uwaga 13]. Na przełomie września i października 1937 roku pełnił obowiązki dowódcy baonu „Żytyń”, które przekazał nowo mianowanemu dowódcy batalionu w dniu 7 października tegoż roku[uwaga 14]. Ponownie obowiązki dowódcy batalionu pełnił w okresie od dnia 7 czerwca 1938 do dnia 18 lipca 1938 r.[uwaga 15]. Na mocy rozkazu dziennego batalionu Nr 75/37 z dnia 16 listopada 1937 r. wyznaczony został członkiem Oddziałowego Komitetu Funduszu Społecznego batalionu. Rozkazem Nr 22/38 z dnia 5 kwietnia 1938 r. wybrany został zastępcą prezesa zarządu oddziału Ligi Morskiej i Kolonialnej, a na mocy rozkazu Nr 10/39 z dnia 30 stycznia 1939 r. został wyznaczony przewodniczącym komisji powołanej do rozpatrywania wniosków o przyznanie odznaki pamiątkowej KOP dla rocznika 15/II[uwaga 16]. W dniach od 19 do 24 marca 1939 r. brał udział w odprawie kwatermistrzów zorganizowanej w Klecku[uwaga 17][uwaga 18]. Podczas swej służby w Korpusie Ochrony Pogranicza wyróżniony został Odznaką Pamiątkową KOP „Za Służbę Graniczną” (nadaną rozkazem Dowództwa KOP Nr 51/36 z dnia 11 listopada 1936 r.) oraz odznaczony Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (nadanym rozkazem Dowództwa KOP Nr 25/38 z dnia 28 maja 1938 r.).
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 r. w bliżej nieznanych okolicznościach dostał się do sowieckiej niewoli. Zamordowany został przez sowieckich oprawców wiosną 1940 roku na Ukrainie[28]. Nazwisko kapitana Eugeniusza Maskowicza znajduje się na tzw. „liście Cwietuchina”[uwaga 19], sporządzonej przez naczelnika 1 Wydziału Specjalnego NKWD Ukraińskiej SRR – starszego lejtnanta bezpieczeństwa państwowego Fiodora Cwietuchina. Na tejże liście wykazany został pod numerem 1876 (lista wywózkowa 41/3-241)[uwaga 20][29]. Ofiary tej zbrodni zostały pochowane na otwartym w 2012 roku Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
W dniu 22 września 1922 w Jarosławiu porucznik Eugeniusz Maskowicz zawarł związek małżeński ze Stanisławą Eleonorą z d. Staszyszyn. Dnia 8 stycznia 1924 narodził mu się syn, któremu nadano imię Jerzy Stanisław[uwaga 21] (zm. 15 października 2004).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.