Loading AI tools
włoski okręt podwodny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
F 15 – włoski okręt podwodny z czasów I wojny światowej i okresu międzywojennego, jedna z 21 zbudowanych dla Regia Marina jednostek typu F. Okręt został zwodowany 27 maja 1917 roku w stoczni Orlando w Livorno, a w skład włoskiej marynarki wojennej został wcielony 13 sierpnia 1917 roku. Jednostka została wycofana ze służby 28 maja 1929 roku.
Siostrzana jednostka F 15 – F 6 | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
7 października 1915 |
Wodowanie |
27 maja 1917 |
Regia Marina | |
Wejście do służby |
13 sierpnia 1917 |
Wycofanie ze służby |
28 maja 1929 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Długość |
45,63 metra |
Szerokość |
4,22 metra |
Zanurzenie |
3,1 metra |
Zanurzenie testowe |
40 metrów |
Rodzaj kadłuba | |
Napęd | |
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 670 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 500 KM 2 śruby | |
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg |
powierzchnia: 1300 Mm przy 9 węzłach |
Uzbrojenie | |
1 działo plot. kal. 76 mm 1 km kal. 6,5 mm 4 torpedy | |
Wyrzutnie torpedowe |
2 × 450 mm |
Załoga |
26 |
Okręty podwodne typu F zostały zaprojektowane przez inż. majora Cesarego Laurentiego jako ulepszenie poprzedniego projektu tego konstruktora – jednostek typu Medusa[1][2]. Przy zachowaniu wymiarów zewnętrznych i wyporności nowe okręty charakteryzowały się krótszym czasem zanurzania, większą manewrowością w położeniu nawodnym i podwodnym, powiększonym kioskiem, instalacją działa pokładowego, żyrokompasu, dwóch peryskopów i systemu łączności podwodnej Fessenden[1][3]. Okręty miały konstrukcję dwukadłubową, z kadłubem lekkim ukształtowanym na podobieństwo linii kadłuba torpedowców[4] . Przestrzeń między kadłubem sztywnym a lekkim można było uczynić wodoszczelną poprzez zamknięcie specjalnych odwietrzników: w ten sposób okręty zyskiwały dodatkową rezerwę pływalności, szczególnie przydatną podczas żeglugi po powierzchni w złych warunkach pogodowych[4] .
F 15 zbudowany został w stoczni Orlando w Livorno[1][5]. Stępkę okrętu położono 7 października 1915 roku, a zwodowany został 27 maja 1917 roku[5][6]. Motto okrętu brzmiało „Vigile Attendo” (pol. „Czujny czekam”)[7] .
F 15 był niewielkim, przybrzeżnym okrętem podwodnym[1][8] . Kadłub podzielony był grodziami wodoszczelnymi (wyposażonymi w podwójne drzwi wodoszczelne) na trzy przedziały: dziobowy (mieszczący kubryk marynarzy), przedział z głównym stanowiskiem dowodzenia i siłownią oraz przedział baterii akumulatorów[4] . Długość całkowita wynosiła 45,63 metra, szerokość 4,22 metra i zanurzenie 3,1 metra[9][10]. Wyporność normalna w położeniu nawodnym wynosiła 262 tony, a w zanurzeniu 319 ton[9][10][uwaga 1]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa dwusuwowe silniki wysokoprężne FIAT 216 o łącznej mocy 670 KM[1][4][uwaga 2]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne Savigliano o łącznej mocy 500 KM[9][10]. Dwa wały napędowe obracające dwiema śrubami umożliwiały osiągnięcie prędkości 12,5 węzła na powierzchni i 8 węzłów w zanurzeniu[10][11]. Zasięg wynosił 1300 Mm przy prędkości 9 węzłów w położeniu nawodnym oraz 120 Mm przy prędkości 2,5 węzła w zanurzeniu (lub 800 Mm przy prędkości 12 węzłów w położeniu nawodnym oraz 9 Mm przy prędkości 8 węzłów w zanurzeniu)[10]. Zapas paliwa wynosił 12 ton[1][12]. Energia elektryczna magazynowana była w jednej baterii akumulatorów składającej się z 232 ogniw[4] . Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 40 metrów[4][8][uwaga 3].
Okręt wyposażony był w dwie stałe dziobowe wyrzutnie kalibru 450 mm, z łącznym zapasem czterech torped[1][10]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiła pojedyncza pokładowa armata przeciwlotnicza kalibru 76 mm L/30 Armstrong A1914 oraz karabin maszynowy Colt kalibru 6,5 mm[4][8] .
Załoga okrętu składała się z 2 oficerów oraz 24 podoficerów i marynarzy[10][6].
F 15 został wcielony do służby w Regia Marina 13 sierpnia 1917 roku[5][6]. Jego pierwszym dowódcą został kmdr ppor. (wł. capitano di corvetta) Mario Monelli[7] . 21 września 1917 roku okręt trafił do Eskadry (wł. Squadriglia) Okrętów Podwodnych w Brindisi[7] . W grudniu jednostka przeszła do dyspozycji Dowództwa Morskiego do Valony, skąd przeprowadzał defensywne patrole na pobliskich wodach[3][7] . 31 grudnia 1917 roku okręt nadal stacjonował w Valonie (wraz z F 10 i W 1 )[13]. W maju 1918 roku F 15 został przydzielony do Flotylli Okrętów Podwodnych w Ankonie, operując także z Porto Corsini pod Rawenną[7] . 1 listopada 1918 roku okręt wchodził w skład Flotylli Okrętów Podwodnych w Wenecji (razem z „Delfino”, X 1, „Atropo”, F 2, F 3, F 5, F 8, F 9, F 10, F 12, F 17, F 19 i F 20)[14]. Łącznie podczas działań wojennych załoga jednostki wzięła udział w 15 rejsach bojowych[7] .
Po wojnie F 15 nadal służył na północnym Adriatyku, uczestnicząc w ćwiczeniach i manewrach morskich[7] . W październiku 1923 roku okręt wziął udział w interwencji na Korfu[7] . 28 maja 1929 roku jednostka została rozbrojona i skreślona z listy floty[5][7] .
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.