F 3 (1916)
włoski okręt podwodny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
włoski okręt podwodny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
F 3 – włoski okręt podwodny z czasów I wojny światowej i okresu międzywojennego, jedna z 21 zbudowanych dla Regia Marina jednostek typu F. Okręt został zwodowany 6 lipca 1916 roku w stoczni FIAT-San Giorgio w La Spezii, a w skład włoskiej marynarki wojennej został wcielony 19 października 1916 roku. Jednostka została wycofana z czynnej służby 1 września 1919 roku.
 Siostrzana jednostka F 3 – F 6 | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
27 maja 1915 |
| Wodowanie |
6 lipca 1916 |
 Regia Marina
| |
| Wejście do służby |
19 października 1916 |
| Wycofanie ze służby |
1 września 1919 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
45,63 metra |
| Szerokość |
4,22 metra |
| Zanurzenie |
3,1 metra |
| Zanurzenie testowe |
40 metrów |
| Rodzaj kadłuba | |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 670 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 500 KM 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
powierzchnia: 1300 Mm przy 9 węzłach |
| Uzbrojenie | |
| 1 armata plot. kal. 76 mm 1 km kal. 6,5 mm 4 torpedy | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 × 450 mm |
| Załoga |
26 |
Okręty podwodne typu F zostały zaprojektowane przez inż. majora Cesarego Laurentiego jako ulepszenie poprzedniego projektu tego konstruktora – jednostek typu Medusa[1][2]. Przy zachowaniu wymiarów zewnętrznych i wyporności nowe okręty charakteryzowały się krótszym czasem zanurzania, większą manewrowością w położeniu nawodnym i podwodnym, powiększonym kioskiem, instalacją działa pokładowego, żyrokompasu, dwóch peryskopów i systemu łączności podwodnej Fessenden[1][3]. Okręty miały konstrukcję dwukadłubową, z kadłubem lekkim ukształtowanym na podobieństwo linii kadłuba torpedowców[4]. Przestrzeń między kadłubem sztywnym a lekkim można było uczynić wodoszczelną poprzez zamknięcie specjalnych odwietrzników: w ten sposób okręty zyskiwały dodatkową rezerwę pływalności, szczególnie przydatną podczas żeglugi po powierzchni w złych warunkach pogodowych[4].
F 3 zbudowany został w stoczni FIAT-San Giorgio w La Spezii[1][5]. Stępkę okrętu położono 27 maja 1915 roku, a zwodowany został 6 lipca 1916 roku[5][6].
F 3 był niewielkim, przybrzeżnym okrętem podwodnym[1][7]. Kadłub podzielony był grodziami wodoszczelnymi (wyposażonymi w podwójne drzwi wodoszczelne) na trzy przedziały: dziobowy (mieszczący kubryk marynarzy), przedział z głównym stanowiskiem dowodzenia i siłownią oraz przedział baterii akumulatorów[4]. Długość całkowita wynosiła 45,63 metra, szerokość 4,22 metra i zanurzenie 3,1 metra[8][9]. Wyporność normalna w położeniu nawodnym wynosiła 262 tony, a w zanurzeniu 319 ton[8][9][uwaga 1]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa dwusuwowe silniki wysokoprężne FIAT 216 o łącznej mocy 670 KM[1][4][uwaga 2]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne Savigliano o łącznej mocy 500 KM[8][9]. Dwa wały napędowe obracające dwiema śrubami umożliwiały osiągnięcie prędkości 12,5 węzła na powierzchni i 8 węzłów w zanurzeniu[9][10]. Zasięg wynosił 1300 Mm przy prędkości 9 węzłów w położeniu nawodnym oraz 120 Mm przy prędkości 2,5 węzła w zanurzeniu (lub 800 Mm przy prędkości 12 węzłów w położeniu nawodnym oraz 9 Mm przy prędkości 8 węzłów w zanurzeniu)[9]. Zapas paliwa wynosił 12 ton[1][11]. Energia elektryczna magazynowana była w jednej baterii akumulatorów składającej się z 232 ogniw[4]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 40 metrów[4][7][uwaga 3].
Okręt wyposażony był w dwie stałe dziobowe wyrzutnie kalibru 450 mm, z łącznym zapasem czterech torped[1][9]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło pojedyncze pokładowa armata przeciwlotnicza kalibru 76 mm L/30 Armstrong A1914 oraz karabin maszynowy Colt kalibru 6,5 mm[4][7].
Załoga okrętu składała się z 2 oficerów oraz 24 podoficerów i marynarzy[6][9].
F 3 został wcielony do służby w Regia Marina 19 października 1916 roku[5][6]. Jego pierwszym dowódcą został kpt. mar. (wł. tenente di vascello) Ernesto Baccon[12]. Po zakończeniu okresu szkolenia, w 1917 roku F 3 został przyporządkowany Flotylli okrętów podwodnych w Wenecji, pływając w niej do zakończenia wojny[3]. 31 grudnia 1917 roku okręt wchodził w skład Flotylli Górnego Adriatyku w Wenecji (wraz z „Delfino”, X 1, „Atropo”, „Tricheco”, „Fisalia”, „Argonauta”, „Narvalo”, „Zoea”, „Otaria”, „Argo”, „Squalo”, F 2, F 4, F 5, F 12, F 13 i F 16)[13]. Jednostka brała udział w ofensywnych patrolach na wodach Morza Adriatyckiego, przeprowadzając 15 rejsów bojowych w roku 1917 i 15 w roku następnym, operując także z Porto Corsini pod Rawenną[12]. 1 listopada 1918 roku okręt nadal wchodził w skład Flotylli Okrętów Podwodnych w Wenecji (razem z „Delfino”, X 1, „Atropo”, F 2, F 5, F 8, F 9, F 10, F 12, F 15, F 17, F 19 i F 20)[14].
Po wojnie F 3 został rozbrojony, a następnie skreślony z listy floty 1 września 1919 roku[9][12].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
