HSK Kormoran
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
HSK-8 „Kormoran” – niemiecki krążownik pomocniczy z okresu II wojny światowej (oznaczenia niemieckie: Handelsstörkreuzer 8 (HSK-8), „Schiff 41”; oznaczenie kodowe alianckie Raider G). Prowadził działania rajderskie przeciw alianckiej żegludze, występując jako statek handlowy neutralnej lub sojuszniczej bandery. Najbardziej znany był z zatopienia australijskiego lekkiego krążownika HMAS „Sydney” w listopadzie 1941, podczas bitwy, w czasie której także „Kormoran” został zniszczony.
Historia | |||
Stocznia | |||
---|---|---|---|
Wodowanie | |||
III Rzesza | |||
Nazwa |
Steiermark | ||
Wejście do służby |
1939 | ||
Kriegsmarine | |||
Nazwa |
HSK Kormoran | ||
Wejście do służby | |||
Wycofanie ze służby | |||
Los okrętu |
zatopiony | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
19 900 ton | ||
Długość |
164 m | ||
Szerokość |
20,2 m | ||
Zanurzenie |
8,5 m | ||
Napęd | |||
2 śruby, siłownia dieslowsko-elektryczna 14 400 PS, silniki elektryczne 12 740 PS (16 000 koni mechanicznych) | |||
Prędkość |
19 węzłów | ||
Uzbrojenie | |||
6 dział 150 mm, 2 działka przeciwpancerne 37 mm, 5 działek przeciwlotniczych 20 mm, 2 podwójne wyrzutnie torpedowe 533 mm poniżej linii wodnej i dwie pojedyncze wyrzutnie powyżej linii wodnej; 360 min morskich | |||
Wyposażenie lotnicze | |||
2 wodnosamoloty Arado Ar 196 | |||
Załoga |
397 | ||
|
„Kormoran” został zbudowany w stoczni Germaniawerft w Kilonii i zwodowany 15 września 1938 roku jako statek handlowy – motorowiec „Steiermark” dla linii żeglugowej Hamburg-America Line. Przemianowany na „Kormoran” wszedł do służby w Kriegsmarine jako krążownik pomocniczy 9 października 1940 dowodzony przez Fregattenkapitäna (kmdr. por.) Theodora Detmersa.
Tonaż brutto „Kormorana” wynosił 8736 ton rejestrowych, wyporność 19 900 ton, prędkość maksymalna 18-19 węzłów. Okręt był pierwszym przykładem relatywnego sprawdzenia się taktyki zamaskowanego statku handlowego, używanego przez Kriegsmarine do zwalczania linii żeglugowych aliantów w czasie II wojny światowej. „Kormoran”, będący największym z niemieckich rajderów, operował na południowym Atlantyku, Oceanie Indyjskim i południowym Pacyfiku. Podobnie jak inne niemieckie krążowniki pomocnicze miał silne uzbrojenie główne: sześć zamaskowanych dział kalibru 150 mm, wyrzutnie torped i wodnosamoloty, ale słaba odporność, wynikająca z konstrukcji statku handlowego, brak opancerzenia, systemów kierowania ogniem i niska prędkość, nie dorównywały ówczesnym okrętom wojennym. Sukcesy rajderów opierały się na zaskoczeniu i kamuflażu. W ciągu 352 dni rejsu, od 3 grudnia 1940, „Kormoran” zatopił jedenaście statków handlowych o łącznej nośności 68 724 ton.