Loading AI tools
polski duchowny katolicki, biskup Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Przeździecki (ur. 17 lutego 1873 w Warszawie, zm. 9 maja 1939 w Ortelu Królewskim) – biskup podlaski w latach 1918–1924, biskup siedlecki w latach 1924–1939.
| ||
Kraj działania | ||
---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
17 lutego 1873 | |
Data i miejsce śmierci |
9 maja 1939 | |
Biskup siedlecki | ||
Okres sprawowania |
1918–1939 | |
Sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski | ||
Okres sprawowania |
1919–1925 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Prezbiterat |
22 grudnia 1895 | |
Nominacja biskupia |
1 września 1918 | |
Sakra biskupia |
17 listopada 1918 | |
Odznaczenia | ||
Data konsekracji |
17 listopada 1918 | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||
|
Henryk Przeździecki został wyświęcony na księdza w 1895. Początkowo był kapłanem archidiecezji warszawskiej. W latach 1897–1901 studiował teologię na Cesarskiej Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej w Petersburgu.
Po ukończeniu studiów od 1903 był wykładowcą w seminarium duchownym w Warszawie. W latach 1910–1915 był pierwszym proboszczem nowo utworzonej parafii Świętego Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Łodzi. W czasie I wojny światowej przebywał w Rzymie. W 1916 został wyznaczony delegatem episkopatu polskiego przy Stolicy Apostolskiej. 11 listopada 1916 został członkiem Tymczasowej Rady Stanu[1].
11 grudnia 1917 Henryk Przeździecki został wybrany kandydatem na biskupa ordynariusza wakującej od 1867 diecezji podlaskiej. 1 września 1918 otrzymał nominację na biskupa podlaskiego z siedzibą tymczasową w Siedlcach. 17 listopada 1918 otrzymał w Warszawie sakrę biskupią z rąk arcybiskupa Aleksandra Kakowskiego[2].
30 listopada 1918 objął rządy w diecezji[3]. 5 stycznia 1919 odbył ingres do kościoła katedralnego w Janowie Podlaskim.
Rozpoczął energiczną odbudowę struktur diecezjalnych oraz reformę administracyjną. 11 grudnia 1918 wydał specjalny dekret, w którym wzywał księży swojej diecezji do natychmiastowego poświęcenia na kościoły rzymskokatolickie wszystkich cerkwi prawosławnych, które władze rosyjskie utworzyły w okresie zaborów w dawnych kościołach, cerkwi, które przed likwidacją unickiej diecezji chełmskiej były świątyniami unickimi, cerkwi, które powstały na miejscu świątyń katolickich obojga obrządków lub z materiałów budowlanych pozyskanych po ich rozbiórce. Nakazywał również natychmiastowe otwarcie wszystkich zamkniętych przez władze carskie świątyń i kaplic rzymskokatolickich. Odzew na apel biskupa ze strony ludności katolickiej był tak duży, że w 1920 biskup zmienił zarządzenie, nakazując powstrzymać się z powtórnymi konsekracjami cerkwi do momentu, gdy osobiście wyda decyzję w odniesieniu do konkretnego obiektu[4].
Przywrócił kurię i sąd biskupi diecezji podlaskiej[5]. W 1923 zwołał synod diecezjalny do Janowa Podlaskiego, podczas którego ułożono 266 statutów, w których zostało zamknięte całe życie religijne i prawne diecezji podlaskiej[6].
W 1919 powołał seminarium duchowne w Janowie Podlaskim. W 1923 założył Gimnazjum i Liceum Biskupie Świętej Rodziny w Siedlcach. Jego staraniem utworzono też muzeum diecezjalne.
W 1924, za zgodą papieża wyrażoną w bulli Pro recto et utili, przeniósł stolicę biskupią z Janowa Podlaskiego do Siedlec.
W tym też czasie poświęcił się neounii. W 1923 udał się osobiście do Rzymu i spotkał z papieżem Piusem XI. W 1924 otrzymał instrukcję apostolską Zelum Amplitudinis i stał się jednym z głównych architektów Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-słowiańskiego w Polsce[7]. Do 1939 na terenie diecezji siedleckiej zorganizował 10 parafii neounickich w: Bublu-Pawłowie, Dokudowie, Holi, Kodniu, Kostomłotach, Połoskach, Szóstce, Terespolu, Zabłociu i w Białej Podlaskiej. W uznaniu zasług biskupa Przeździeckiego papież Pius XI powołał go w 1932 r. na konsultora św. Kongregacji dla Kościoła Wschodniego[8].
W 1938 złożył w Rzymie akt w sprawie beatyfikacji unickich męczenników podlaskich.
Podczas swojego pontyfikatu powołał do istnienia 103 parafie obrządku łacińskiego i 12 obrządku bizantyjsko-słowiańskiego[9]; do 1923 r. powołał 66 nowych parafii i poświęcił 106 kościołów[10]. Zmarł 9 maja 1939 wieczorem na serce podczas wizytacji kanonicznej parafii w Ortelu Królewskim[11].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.