Loading AI tools
polski perkusista Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Bartz (ur. 28 maja 1936 w Warszawie) – polski perkusista jazzowy, autor podręczników gry na perkusji.
Imię i nazwisko |
Jerzy Hugo Bartz |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
28 maja 1936 |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód | |
Powiązania | |
Współpracownicy | |
Witold Krotochwil Jerzy Matuszkiewicz Włodzimierz Nahorny Zbigniew Namysłowski Jan Ptaszyn Wróblewski | |
Zespoły | |
Sekstet Witolda Krotochwila Swingtet Jerzego Matuszkiewicza Bossa Nova Combo Kwintet Andrzeja Kurylewicza Kwintet Włodzimierza Nahornego Dżamble Marek i Wacek | |
Odznaczenia | |
Ukończył studia na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej. Sam nauczył się grać na perkusji. Zadebiutował, grając na tym instrumencie w szkolnym zespole tanecznym, którego założycielem był Witold Krotochwil (w Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława IV w Warszawie). Zespół ten przyjął nazwę Sekstet Witolda Krotochwila i zainaugurował działalność Hot Club Hybrydy (w roku 1957).
Ze wspomnianym zespołem wystąpił w 1958 roku na Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym Jazz Jamboree w Warszawie. Obok Bartza grali w nim: Włodzimierz Kruszyński (klarnet), Zbigniew Namysłowski (trąbka), Zdzisław Orłowski (kontrabas), Bohdan Styczyński (kornet). Na festiwalu tym występował również w kolejnych 2 latach (1959, 1960) w zespole Zbigniewa Namysłowskiego.
W latach 60. XX wieku współpracował z wieloma znanymi muzykami i zespołami muzycznymi, m.in. z:
Ponadto towarzyszył różnym artystom (piosenkarzom, gwiazdom estrady) podczas różnego rodzaju występów (recitale, koncerty, festiwale, programy telewizyjne) zarówno w Polsce, jak i za granicą. Brał także udział w nagraniach płytowych oraz dla archiwum Polskiego Radia i dla filmu.
Zimą 1976 roku wziął udział w warsztatach jazzowych „Radost ’76” w Mąchocicach k. Kielc, co zostało uwiecznione w filmie dokumentalnym pt. „Gramy Standard!” w reż. Andrzeja Wasylewskiego[2][3]
W latach 1971–1990 pracował za granicą. Miał wówczas możliwość poznania różnych kultur muzycznych całego świata. Pisywał o nich reportaże zamieszczane w „Przekroju”, „Jazz Forum” oraz „Kontynentach”. Występował jako perkusista w zespołach grających na statkach wycieczkowych.
Kiedy bywał w Polsce, współpracował m.in. z:
Po powrocie do kraju w 1990 nawiązał współpracę z Romanem Orłowem, a następnie w 1991 – z reaktywowaną grupą muzyczną Bemibek.
Od 1993 jest właścicielem przedsiębiorstwa wydawniczego. Jest autorem podręczników do nauki gry na perkusji, m.in. Szkoła na perkusję w zapisie izomorficznym, Nowe rytmy na perkusję, Instrumenty perkusyjne we współczesnej sekcji rytmicznej, Poradnik perkusisty amatora, Dodatkowe instrumenty perkusyjne oraz Let’s play funk: zbiór rytmów funk na zestaw perkusyjny (ISBN 83-902982-1-X, wyd. Agogo Music, Warszawa).
W 2004 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[4]. W 2008 został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[5].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.