Julius Leber
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Julius Leber, także Jules Leber (ur. 16 listopada 1891 w Biesheim w Alzacji, zm. 5 stycznia 1945 w Berlinie) – niemiecki polityk Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (niem. Sozialdemokratische Partei Deutschlands, SPD), poseł do Reichstagu (1924–1933), dziennikarz, redaktor naczelny socjaldemokratycznego dziennika “Lübecker Volksbote” (1921–1933), członek Reichsbanner Schwarz-Rot-Gold.
Data i miejsce urodzenia |
16 listopada 1891 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
5 stycznia 1945 | ||
Odznaczenia | |||
|
Więziony w obozach koncentracyjnych Sachsenhausen i Esterwegen (1933–1937), członek opozycji antynazistowskiej związany z Kręgiem z Krzyżowej. W razie powodzenia zamachu na Adolfa Hitlera 20 lipca 1944, Leber miał objąć stanowisko ministra spraw wewnętrznych w planowanym rządzie Goerdelera. Aresztowany przed zamachem, skazany przez Trybunał Ludowy (niem. Volksgerichtshof) na karę śmierci, stracony w styczniu 1945 w berlińskim więzieniu Plötzensee.