Kapitulacja Włoch
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zawieszenie broni pomiędzy Włochami a państwami sprzymierzonymi (wł. armistizio di Cassibile – rozejm z Cassibile, także armistizio corto – krótki rozejm) – akt rozejmu, podpisany w tajemnicy 3 września 1943 roku przez przedstawicieli Królestwa Włoch oraz aliantów. Zgodnie z układem Włochy zobowiązały się do wstrzymania działań wojennych po stronie państw Osi, a formalnie bezwarunkowo kapitulowały przed sprzymierzonymi.
Data |
1943-09-03 3 września 1943(dts), | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Wynik |
de facto kapitulacja Włoch | ||
Przyczyna |
zmieniająca się sytuacja wojenna na korzyść aliantów | ||
Strony traktatu | |||
| |||
Przywódcy | |||
| |||
|
Wbrew nazwie, umowę podpisano w Santa Teresa Longarini, dzielnicy Syrakuz, ok. 3 kilometrów od obozu wojskowego Cassibile zdobytego przez Aliantów niedługo wcześniej[1][2][3]. Podpisali ją generałowie Walter Bedell Smith oraz Giuseppe Castellano, jednak jej treść zaakceptowali zarówno król Wiktor Emanuel III jak i premier Włoch Pietro Badoglio. Dokument wszedł w życie po jego publicznym ogłoszeniu 8 września tego samego roku: o godzinie 18:30 czasu włoskiego w przemówieniu Dwighta Eisenhowera na falach Radia Algieria, a o 19:42 przez marszałka Badoglio na antenie EIAR.
Ogłoszenie dokumentu sprowokowało natychmiastową reakcję nazistowskich Niemiec, które zerwały łączący je z Włochami Pakt Stalowy i zaatakowały wojska włoskie stacjonujące w południowej Francji, na Bałkanach, w Grecji i w samych Włoszech. Włoskie siły zbrojne zostały w szybkim tempie pokonane, a większość kraju znalazła się pod niemiecką okupacją. Król, rząd i większość Regia Marina schroniła się na terenach okupowanych przez Aliantów.