Kazimierz Czarnecki (podpułkownik)

Kazimierz Czarnecki
	podpułkownik piechoty
Pełne imię i nazwisko	Kazimierz Zygmunt Czarnecki
Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1894 ; Olesko, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Katyń, RFSRR, ZSRR
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Ośrodek Zapasowy 13 Dywizji Piechoty
Stanowiska	dowódca ośrodka
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Kazimierz Zygmunt Czarnecki (ur. 17 grudnia 1894 w Olesku, zm. 1940 w Katyniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Szybkie fakty Pełne imię i nazwisko, Data i miejsce urodzenia ...

Zamknij

Życiorys

Syn Michała i Anieli z Zawadzkich. Działacz niepodległościowy, w czasie I wojny światowej walczył w 2 pułku piechoty. W 1918 roku rozpoczął służbę w 4 pułku piechoty, a w 1920 roku – w Mińskim pułku strzelców. W tym czasie uczestniczył w akcji wileńskiej gen. Lucjana Żeligowskiego. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. 12 kwietnia 1927 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 37. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W maju 1927 został wyznaczony w 86 pułku piechoty w Mołodecznie na stanowisko dowódcy I batalionu^[1]^[2]. 14 grudnia 1931 został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 i 23. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[3]. W marcu 1932 został przeniesiony z 39 Pułk Piechoty w Jarosławiu do Korpusu Ochrony Pogranicza^[4]^[5]. 21 marca 1935 został przeniesiony z KOP i wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 40 pułku piechoty Dzieci Lwowskich we Lwowie^[6]. W latach 1935–1937 dowódca batalionu szkolnego Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie. Po jego likwidacji trafił do 7 pułku piechoty Legionów. W 1939 roku był komendantem Kadry Zapasowej Piechoty „Włodzimierz” w Włodzimierzu^[7].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był dowódcą Ośrodka Zapasowego 13 Dywizji Piechoty. Po agresji ZSRR na Polskę dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

W dniu 5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika^[8]. Awans został ogłoszony w dniu 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Niepodległości – 17 marca 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[9]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 9 listopada 1931 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”^[10]
Krzyż Walecznych dwukrotnie
Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928^[11]
Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej^[12]

Zobacz też

Przypisy

[1]
Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 144.
[2]
Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 100, 180.
[3]
Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 15 grudnia 1931 roku, s. 397.
[4]
Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 253.
[5]
Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 25, 905.
[6]
Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 marca 1935 roku, s. 35.
[7]
Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 12, 663.
[8]
Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
[9]
M.P. z 1938 r. nr 64, poz. 72 - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94) .
[10]
M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345.
[11]
M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
[12]
Rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych G.M.I.L. 1254 z 1926 r. (Dziennik Personalny z 1926 r. Nr 12, s. 70)

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Jan Łukasiak: Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty. Pruszków: Ajaks, 1999. ISBN 83-88773-68-2.
Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 90. [dostęp 2015-01-13].
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_15_z_23_maja_1927_roku,_s._144-1] [1]
Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 144.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928100,_180-2] [2]
Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 100, 180.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_15_grudnia_1931_roku,_s._397-3] [3]
Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 15 grudnia 1931 roku, s. 397.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_6_z_23_marca_1932_roku,_s._253-4] [4]
Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 253.

[CITEREFRocznik_Oficerski193225,_905-5] [5]
Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 25, 905.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_5_z_21_marca_1935_roku,_s._35-6] [6]
Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 marca 1935 roku, s. 35.

[CITEREFRybkaStepan200612,_663-7] [7]
Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 12, 663.

[8] [8]
Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[9] [9]
M.P. z 1938 r. nr 64, poz. 72 - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94) .

[10] [10]
M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345.

[11] [11]
M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

[12] [12]
Rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych G.M.I.L. 1254 z 1926 r. (Dziennik Personalny z 1926 r. Nr 12, s. 70)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]