Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lampo – włoski niszczyciel z przełomu XIX i XX wieku, uczestnik I wojny światowej, jednostka prototypowa swojego typu. Okręt został zwodowany 7 października 1899 roku w niemieckiej stoczni Schichau w Elblągu, a do służby w Regia Marina wszedł w czerwcu 1900 roku. Jednostka została skreślona z listy floty w marcu 1920 roku.
„Lampo” w Zatoce La Spezia w 1901 r. | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
16 maja 1899 |
Wodowanie |
7 października 1899 |
Regia Marina | |
Wejście do służby |
23 czerwca 1900 |
Wycofanie ze służby |
18 marca 1920 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
normalna: 315 ton |
Długość |
całkowita: 62,05 metra |
Szerokość |
6,5 m |
Zanurzenie |
2,6 m |
Napęd | |
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania 4 kotły moc 5230–5998 KM 2 śruby | |
Prędkość |
30 węzłów |
Zasięg |
2000 Mm przy prędkości 12 węzłów |
Uzbrojenie | |
1 działo kal. 76 mm 5 dział kal. 57 mm (5 x I) | |
Wyrzutnie torpedowe |
2 x 350 mm (2 x I) |
Załoga |
53–61 |
„Lampo” był pierwszym z sześciu bliźniaczych niszczycieli, zamówionych przez marynarkę wojenną Królestwa Włoch w Cesarstwie Niemieckim[1][2]. Jednostka była szybka i silnie uzbrojona, jednak miała niezadowalającą dzielność morską[1][2].
Okręt został zaprojektowany i zbudowany w stoczni Schichau w Elblągu[1][3]. Stępkę niszczyciela położono 16 maja 1899 roku, został zwodowany 7 października 1899 roku, a do służby w Regia Marina przyjęto go 23 czerwca 1900 roku[1][4].
Okręt był niewielkim, pełnomorskim niszczycielem o długości całkowitej 62,05 metra (60 metrów między pionami), szerokości 6,5 metra i zanurzeniu 2,6 metra[1][3]. Wyporność normalna wynosiła 315 ton, zaś pełna 348 ton[1][2]. Okręt napędzany był przez dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej projektowanej mocy 6000 KM (w praktyce maszyny osiągały mniejszą moc, pomiędzy 5230 a 5998 KM), do których parę dostarczały cztery kotły Thornycroft[1][4]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 30 węzłów[1][3][uwaga 1]. Okręt zabierał zapas 80 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 2000 Mm przy prędkości 12 węzłów (lub 290 Mm przy 26 węzłach)[1][2][uwaga 2].
Niszczyciel był uzbrojony w pojedyncze działo dwunastofuntowe kal. 76 mm (3 cale) QF L/40 Ansaldo M1897[1][4]. Masa działa wynosiła 625 kg, masa naboju 5,9 kg, kąt podniesienia lufy od -10 do +42°, prędkość wylotowa pocisku 674 m/s, donośność maksymalna 9850 metrów, zaś szybkostrzelność 15 strz./min[7]. Oprócz tego na okręcie zainstalowano pięć pojedynczych dział sześciofuntowych kal. 57 mm L/43 Nordenfelta M1886[1][4]. Masa działa wynosiła 338 kg, masa naboju 2,73 kg, kąt podniesienia lufy od -10 do +15°, prędkość wylotowa pocisku 670 m/s, zaś szybkostrzelność 18 strz./min[7]. Uzbrojenie uzupełniały dwie pojedyncze wyrzutnie torped kal. 350 mm (14 cali)[1][2][uwaga 3].
Załoga okrętu składała się z 5 oficerów oraz 48–56 podoficerów i marynarzy[1][4].
Po przystąpieniu Królestwa Włoch do I wojny światowej, niszczyciel przystosowano do roli stawiacza min, a na jego pokładzie można było umieścić co najmniej 12 min morskich[1][4]. Jednostka służyła do 18 marca 1920 roku, kiedy została skreślona z listy floty[1][4].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.