Lech (1904)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Lech – holownik o napędzie parowym, służący w polskiej Marynarce Wojennej w okresie międzywojennym, a następnie po II wojnie światowej do lat 80. jako H-6. Zbudowany w 1904 roku, pierwotnie służył u niemieckich armatorów pod nazwami Hercules i Brussa, a następnie u polskiego armatora Żegluga Wisła-Bałtyk pod nazwą Krakus. W 1930 roku wszedł do służby w Marynarce Wojennej; zatopiony podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku. Po wojnie krótko służył w 1946 roku, po czym powrócił do służby po remoncie w 1957 roku jako H-6; wycofany w 1983 roku jako ostatni holownik parowy Marynarki Wojennej.
Ten artykuł dotyczy holownika. Zobacz też: okręt ratowniczy ORP Lech oraz inne znaczenia nazwy. |
„Lech” w 1932 | |||
Klasa | |||
---|---|---|---|
Historia | |||
Stocznia | |||
Wodowanie | |||
Cesarstwo Niemieckie | |||
Nazwa |
Hercules (1904) | ||
Wejście do służby | |||
Polska | |||
Nazwa |
Krakus (1926) | ||
Wejście do służby | |||
Marynarka Wojenna (II RP) | |||
Nazwa |
Lech | ||
Wejście do służby | |||
Wycofanie ze służby |
14 września 1939 (zatopiony) | ||
Marynarka Wojenna (PRL) | |||
Nazwa |
Lech | ||
Wejście do służby |
1 stycznia 1946 | ||
Wycofanie ze służby |
28 sierpnia 1946 | ||
Marynarka Wojenna (PRL) | |||
Nazwa |
BG-6 → H-6 (1957) | ||
Wejście do służby |
26 stycznia 1957 | ||
Wycofanie ze służby |
1 kwietnia 1983 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność | |||
Długość |
30,8 m[3] | ||
Szerokość |
6,53 m[3] | ||
Zanurzenie |
3,57 m[3] | ||
Napęd | |||
maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy 450 KM[1][2] | |||
Prędkość |
12 węzłów[1] | ||
Załoga |
12[1] | ||
|