Lockheed P-2 Neptune
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Lockheed P-2 Neptune (do 1963 P2V Neptune) – amerykański morski samolot rozpoznawczy i patrolowy, stosowany również do walki z okrętami podwodnymi skonstruowany przez firmę Lockheed. Oblatany w 1945, służył w lotnictwie US Navy w latach 1947-1978. Był używany też przez siły zbrojne Argentyny, Australii, Brazylii, Chile, Francji, Holandii, Japonii, Kanady, Portugalii, Republiki Chińskiej i Wielkiej Brytanii.
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | |||
Typ | |||
Załoga |
9-11 | ||
Historia | |||
Data oblotu | |||
Wycofanie ze służby | |||
Dane techniczne | |||
Napęd |
2 x 18-cylindrowy silnik gwiazdowy Wright R-3350-32W | ||
Moc |
2 x 3700 KM | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość |
30,48 m | ||
Długość |
27,94 m | ||
Wysokość |
8,94 m | ||
Powierzchnia nośna |
92,9 m² | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. |
586 km/h | ||
Dane operacyjne | |||
Rzuty | |||
|
Samolot odznaczał się wielkim zasięgiem. W 1946 jeden z prototypów odbył lot z Perth w Australii do Columbus w Stanach Zjednoczonych bez lądowania i tankowania w powietrzu – odległość ponad 18 000 km. Rekord ten został pobity dopiero w 1962 przez bombowiec B-52.