Loading AI tools
niemiecki lekarz, astronom i botanik Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lorenz (Laurentius) Eichstaedt (Eichstädt, Eichstadius) (ur. 10 sierpnia 1596 w Szczecinie, zm. 8 czerwca 1660 w Gdańsku) – niemiecki lekarz, matematyk, fizyk i nauczyciel, opublikował także szereg prac z zakresu botaniki, astronomii i astrologii.
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
10 sierpnia 1596 |
Data i miejsce śmierci |
8 czerwca 1660 |
doktor filozofii, doktor medycyny | |
Specjalność: medycyna, matematyka, botanika, astronomia | |
Doktorat | |
Urodził się jako syn zamożnego szczecińskiego kupca Petera Eichstaedta (zm. ok. 1600) i Anny, córki radcy z Goleniowa – Petera Mathiasa. Początkowo uczył się prywatnie, następnie kontynuował naukę w gimnazjum w Szczecinie. Studiował w Greifswaldzie, a później w Wittenberdze. Wiele podróżował – odwiedził miasta akademickie w Niemczech (Jena, Frankfurt nad Odrą, Helmstedt, Marburg, Lipsk, Heidelberg, Kolonia) i w Holandii (Lejda, Franeker, Groningen)[1]. Od 1619 odbywał praktyki medyczne u Davida Fabera w Altenburgu[2]. Promocję uzyskał w Wittenberdze w 1621 roku, otrzymując tytuł doktora filozofii i medycyny na podstawie dysputy De pleuritide. Następnie przez trzy lata prowadził praktykę lekarską w Stargardzie[1].
W 1624 przeniósł się do Szczecina, gdzie został lekarzem miejskim. W 1628 roku ożenił się z Cathariną Giese, córką burmistrza, z którą miał czterech synów i dwie córki. W Szczecinie spędził 20 lat, pracując jako lekarz i naukowiec. W tym czasie dwukrotnie podróżował do Holandii w celach naukowych (1633 i 1640). W 1645 roku powołany został na stanowisko lekarza miejskiego w Gdańsku. Pracował także w Gimnazjum Akademickim (Akademisches Gymnasium) jako profesor medycyny, matematyki i fizyki[1].
Pochowany został 14 czerwca 1660 w gdańskim kościele pw. Świętej Trójcy, pod kamienną płytą, którą kupił w roku 1657[1].
W czasie praktyki lekarskiej w Stargardzie napisał swą pierwszą publikację z zakresu astrologii na temat koniunkcji Jowisza i Saturna, w której dociekał możliwych skutków zjawiska, odwołując się do wydarzeń towarzyszących podobnym zdarzeniom w przeszłości[2]. Zajmował się przepowiedniami astrometeorologicznymi, przewidując pogodę w latach 1630–1633. Bronił zresztą astrologii przed zarzutami, że jest formą zakazanej magii, co było w tamtych czasach przedmiotem żywej dyskusji[3].
Opracował gdańskie kalendarze na lata 1655 i 1658[1]. Przyjaźnił się z Janem Heweliuszem i napisał jedną z części wstępnych do jego Selenographii. Utrzymywał szerokie kontakty naukowe, korespondując m.in. z Marsennem, Jungiusem i Komeniuszem. Między 1636 i 1665 opublikował w trzech częściach efemerydy (Ephemeriden) przewidujące położenie ciał niebieskich na niebie – służące astronomom, geografom i żeglarzom. Dzieła te były swego rodzaju kontynuacją Tablic rudolfińskich wydanych przez Johannesa Keplera w 1627[2].
W uznaniu jego działalności z zakresu astronomii w 1935 na jego cześć nazwano jeden z kraterów księżycowych – Eichstadt[4].
Dane o florze Gdańska i okolic zdobywał głównie w czasie wycieczek ze studentami. W 1656 roku opublikował nową, rozszerzoną wersję dzieła Mikołaja Oelhafa o florze Gdańska (1643), zawierającą 381 gatunków roślin. Do oryginalnego „Elenchus…” dodał około 30 gatunków, które w większości wymieniane były już jednak w opracowaniu Christiana Mentzla (1650). Według Klinggräffa (1854) nowe, rodzime gatunki dodane przez Eichstädta, to tylko pajęcznica gałęzista i listera jajowata[1].
Swoje prace w większości pisał po łacinie i podpisywał jako Laurentius Eichstadius[1].
Zestawienie na podstawie cytowanych przypisów[1][2]:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.