Mario Botta (ur. 1 kwietnia1943 w Mendrisio) – szwajcarski architekt, w 1985 laureat Nagrody Beton, w 1986 Chicago Architecture, w 1989 Baksteen – Royal Dutch Brick Organization, w 1989 Nagrody CICA – Buenos Aires, w 1991 Nagrody Massimo, w 1993 Nagrody Marble – Carrara, w 1993 Nagrody CICA – Buenos Aires, w 1995 Merit Award – AIA, w 1995 International Award Architecture in Stone – Werona, w 1995 Europejskiej Nagrody Kultury – Karlsruhe, w 1996 Crystal Award – WEF Davos, w 1997 SACEC Award, w 1997 i 1999 Nagrody Marble – Carrara, a w 1999 Kawaler Orderu Legii Honorowej w Paryżu.
Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Narodowość ...
Przedstawiciel neomodernistycznegoregionalizmu w architekturze. Jeden z czterech architektów tesyńskich określanych mianem „czterech muszkieterów” (Snozzi, Vacchini, Galfetti i Botta), współtworzących fenomen w architekturze europejskiej końca XX wieku, zwany „szkołą tesyńską”.
Po ukończeniu szkoły podstawowej, w wieku 15 lat rozpoczął naukę jako uczeń rysunku budowlanego w biurze architektów Luigiego Camenischa i Tity Carloniego w Lugano i zaprojektował w wieku 16 lat swoją pierwszą realizację – prezbiterium w Genestrerio (1961–1963). W 1964 ukończył Liceum Artystyczne w Mediolanie, a w 1969 uzyskał dyplom architekta pod kierunkiem Carla Scarpy i Giuseppe Mazzariola na Wydziale Architektury Università Iuav w Wenecji, gdzie w tym czasie miał okazję pracować również dla Le Corbusiera i Louisa I. Kahna. Od 1970 własne biuro w Lugano.
W 1976 profesor zaproszony Politechniki Federalnej w Lozannie, w 1987 profesor zaproszony Wydziału Architektury Uniwersytetu Yale, w 1989 w Escuela de Altos Estudios del CAYC w Buenos Aires; w 1995 doktor honoris causa Wydziału Architektury w Salonikach, w 1996 Wydziału Architektury w Kordowie, w 1997 Wydziału Architektury w Buenos Aires, w 1997 Instytutu Architektury Ion Mincu w Bukareszcie; od 1998 profesor Międzynarodowej Akademii Architektury w Sofii, a w 1996 współzałożyciel i profesor Akademii Architektury w Mendrisio.
W 2014 został laureatem medalu Per Artem ad Deum (Przez sztukę do Boga), który odebrał 9 czerwca 2014 podczas wystawy Sacroexpo w Kielcach.
Mario Botta, Quasi un diario. Frammenti intorno all'architettura, Le Lettere, Firenze 2003, ISBN978-88-7166-698-3
Mario Botta, Elisabetta Fabbri, Franco Malgrande, Il Teatro alla Scala. Restauro e ristrutturazione, Skira, Milano 2005, ISBN88-7624-311-9
Mario Botta, La chiesa del Santo Volto a Torino, Skira, Milano 2007, ISBN8861306134
Mario Botta, Paolo Crepet, Giuseppe Zois, Dove abitano le emozioni, Einaudi, Torino 2007, ISBN978-88-06-19016-3
Battisti, Emilio, Mario Botta: architetture e progetti negli anni 70, Electa, Milano 1981
Botta, Mario, Bauten und Projekte – DVA, Stuttgart 1982, ISBN3-421-02818-4
PierluigiP.NicolinPierluigiP., Mario Botta. 1978–1982. Il laboratorio di architettura, MarioM.Botta, FrançoisF.Chaslin, Milano: Electa, 1983, ISBN978-88-435-0807-5, OCLC10457618. Brak numerów stron w książce
Zardini, Mirko, Mario Botta, GA Architect, A.D.A. EDITA, Tokyo 1984, ISBN978-4-87140-406-8
MarioM.BottaMarioM., Mario Botta. Architetture 1960–1985, MercedesM.Daguerre, FrancescoF.Dal Co, wyd. 4. ed, Milano: Electa, 1985, ISBN978-88-435-2435-8, OCLC797368431. Brak numerów stron w książce
Bee, Harriet S., Mario Botta exhibition – MOMA, New York 1987, ISBN0-87070-258-0