Mike Bossy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Michael Dean Bossy (ur. 22 stycznia 1957 w Montrealu, zm. 15 kwietnia 2022 w Rosemère) – kanadyjski hokeista grający na pozycji napastnika (prawoskrzydłowego), reprezentant kraju.
Mike Bossy w barwach New York Islanders (1978) | |||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Michael Dean Bossy | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||
Data i miejsce śmierci | |||||||||||||
Obywatelstwo | |||||||||||||
Wzrost |
183 cm | ||||||||||||
Pozycja |
napastnik (prawoskrzydłowy) | ||||||||||||
Uchwyt |
prawy | ||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||
| |||||||||||||
Draft |
NHL 1977, numer: 15 (1 runda) | ||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||
| |||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||
| |||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
|
Jeden z najbardziej utytułowanych zawodników w historii ligi NHL. Reprezentował barwy Laval National oraz New York Islanders (4-krotny zdobywca Pucharu Stanleya[1]). Z reprezentacją Kanady dwukrotnie występował w Canada Cup (1981 – 2. miejsce, 1984 – triumf).
Był także nagradzany indywidualnie: zdobywca Calder Memorial Trophy – dla najlepszego debiutanta NHL oraz Conn Smythe Trophy – dla MVP play-off ligi NHL, trzykrotnie zdobywca Lady Byng Memorial Trophy – nagroda dla najuczciwszego zawodnika ligi NHL, 5-krotnie wybierany do pierwszej drużyny gwiazd NHL, trzykrotnie wybierany do drugiej drużyny gwiazd NHL, 7-krotny uczestnik Meczu Gwiazd NHL (raz MVP), członek Hockey Hall of Fame (1991)[2][3].
Jest również rekordzistą względem liczby sezonów z co najmniej 50 golami (9 sezonów, ex aequo z Waynem Gretzkym i Aleksandrem Owieczkinem)[4], liczby sezonów z rzędu co najmniej 50 golami (9 sezonów)[5], względem liczby sezonów z co najmniej 60 golami (5 sezonów ex aequo z Waynem Gretzkym)[6], względem najwyższej średniej goli na mecz w fazie zasadniczej ligi NHL (0,762 gole/mecz)[7], najwyższej średniej goli na sezon w fazie zasadniczej NHL (57,3 goli/sezon), liczby zdobytych goli w powerplay w jednym sezonie (9 goli, ex aequo z Camem Neely)[8], liczby hat tricków w rzędu (3 hat tricki, ex aequo z Joe Malonem, który dwukrotnie osiągnął tę liczbę)[9], a także klubowym rekordzistą New York Islanders względem liczby zdobytych goli w fazie zasadniczej (573 gole)[10], zdobytych goli w fazie play-off w jednym sezonie i ogółem (odpowiednio 17 goli i 85 goli, 1981–1983)[11]. Ponadto dwukrotnie był najlepszym strzelcem fazy zasadniczej ligi NHL (1979, 1981, kiedy jeszcze nie przyznawano Maurice Richard Trophy – nagrody dla najlepszego strzelca fazy zasadniczej ligi NHL)[12][13].