Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
12. Mistrzostwa Świata Juniorów w Lekkoatletyce – zawody lekkoatletyczne, które odbyły się w Bydgoszczy od 8 do 13 lipca 2008 roku na stadionie im. Zdzisława Krzyszkowiaka[1]. Decyzję o powierzeniu miastu organizacji zawodów podjęła 29 marca 2006 w Osace Rada Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych[2].
| |||
Szczegóły turnieju | |||
Miejscowość | |||
---|---|---|---|
Arena | |||
Data otwarcia |
8 lipca 2008 | ||
Data zamknięcia |
13 lipca 2008 | ||
Liczba zawodników |
1520 | ||
Liczba reprezentacji |
166 | ||
Strona internetowa |
Lekkoatletyczne mistrzostwa świata juniorów pierwszy raz w historii odbyły się w Polsce i były jednocześnie trzecimi w historii kraju zawodami z kalendarza IAAF mającymi rangę globalnego czempionatu – wcześniej w 1987 roku w Warszawie rozegrano mistrzostwa świata w biegu na przełaj[3][4], a w 1999 w Bydgoszczy przeprowadzono pierwsze w historii mistrzostwa świata juniorów młodszych[5]. Zawody były największą sportową imprezą w historii Polski[6][7]. W mistrzostwach wzięło udział 1520 zawodników ze 166 krajów[8] – najwięcej w historii (do zawodów pierwotnie zgłosiło się 181 reprezentacji[9]). Każdego dnia zawody obserwowało średnio 9000 osób[8]. Na mistrzostwach akredytowanych było 160 dziennikarzy[9]. Transmisje telewizyjne nadawane były m.in. w stacji Eurosport[10]. Producentem sygnału telewizyjnego była stacja TVP Sport[11].
W roku 2002 Bydgoszcz przegrała walkę o organizację juniorskich mistrzostw świata w 2004 z włoskim Grosseto[12]. Pierwszy raz o możliwości goszczenia w 2008 mistrzostw zaczęto mówić w 2004 po przeprowadzeniu w Polsce superligi pucharu Europy[13]. Miasto było kandydatem do przeprowadzenia w 2007 mistrzostw Europy juniorów jednak przegrało walkę o organizację tych zawodów z Hengelo[14]. Chęć organizacji juniorskich mistrzostw świata w 2008 roku zgłosiły dwa miasta – Bydgoszcz oraz kanadyjskie Moncton[2]. Ostateczną decyzję w sprawie przyznania praw do organizacji zawodów podejmowano w marcu 2006 roku w Osace[15]. Polska kandydatura miała mniejszy budżet niż kanadyjska, której w tym samym miesiącu gwarancji finansowych udzielił rząd[7]. Za Bydgoszczą przemawiało doświadczenie w organizacji dużych zawodów lekkoatletycznych[15] – miasto gościło już m.in. młodzieżowe mistrzostwa Europy w 2003 roku[16] oraz superligę pucharu Europy w 2004 roku[17]. Głosowanie Rady IAAF miało miejsce 29 marca[2]. W pierwszej turze głosowań był remis 13 do 13. W drugiej turze głosowań, która nie była przewidziana[18], Bydgoszcz zwyciężyła stosunkiem głosów 15 do 11[2]. Po tym wydarzeniu podjęto jeszcze jednogłośną decyzję iż rywal polskiego miasta zorganizuje mistrzostwa świata juniorów w 2010 roku[2].
22 sierpnia 2006 oficjalna delegacja Bydgoszczy odebrała w Pekinie – mieście, które organizowało wówczas juniorski czempionat – flagę gospodarza tego typu imprezy. Flagę odebrał ówczesny prezydent Bydgoszczy Konstanty Dombrowicz[19]. W polskiej delegacji znaleźli się także Adam Soroko (dyrektor wydziału sportu Urzędu Miejskiego Bydgoszczy), Irena Szewińska, która pełniła w tym okresie funkcję prezesa Polskiego Związku Lekkiej Atletyki oraz Krzysztof Wolsztyński – prezes Kujawsko-Pomorskiego Związku Lekkiej Atletyki.
Po przyznaniu Bydgoszczy prawa do organizacji mistrzostw należało zmodernizować stadion im. Krzyszkowiaka[20] – zadanie to było konieczne, mimo iż stadion spełniał normy IAAF[21]. Koszty remontu obiektu szacowano na ok. 40 milionów złotych – część sumy miało przekazać Ministerstwo Sportu i Turystyki[21]. Na początku 2007 ogłoszono, że przebudowane zostaną trzy z czterech trybun, a obiekt zyska nową – niebieską – nawierzchnię tartanową[22]. Dodatkowo od strony ul. Gdańskiej zaplanowano budowę nowej – zadaszonej – głównej trybuny oraz budynku, w którym znajdować się miały m.in. sala konferencyjna i restauracja[22]. Aby przyśpieszyć prace miasto jeszcze przed zakończeniem przetargu przygotowało teren pod inwestycję, m.in. wycięto drzewa oraz zlikwidowano stojący obok stadionu amfiteatr[23]. Prace na obiekcie rozpoczęto w połowie 2007, a wykonawca miał tylko rok na przeprowadzenie wszystkich prac[24] – koszt inwestycji to ponad 71 milionów złotych[24]. Po wizycie delegatów IAAF, PZLA oraz TVP został zwiększony zakres prac co dodatkowo zwiększyło koszty modernizacji o ponad 6 milionów złotych[24]. W czasie prac natrafiono na niewybuchy z czasów II wojny światowej[23]. Decyzją prezydenta miasta zmieniona została nazwa obiektu na Bydgoski Stadion Miejski – decyzja ta została krytycznie oceniona przez kibiców bydgoskiego Zawiszy oraz mieszkańców miasta[25][26][27]. Po zakończonej przebudowie stadion został uhonorowany laurem Odkrywca 2008 podczas wojewódzkich dni turystyki[28]. Stadion był gotowy 10 czerwca 2008[29], a uroczyste otwarcie zmodernizowanej areny miało miejsce 1 lipca 2008 podczas kolejnej edycji europejskiego festiwalu lekkoatletycznego Tamex Cup[30][31]. Dzięki przeprowadzonym pracom bydgoski stadion otrzymał certyfikat First Class IAAF[32] – obiekt jest jednym z osiemdziesięciu na świecie i jedynym w Polsce stadionem, który posiada ten certyfikat[33].
Jednym z głównych problemów miasta, który trzeba było rozwiązać przed mistrzostwami był transport[34][35]. Bydgoski port lotniczy im. Paderewskiego z warszawskim lotniskiem łączyła linia obsługiwana przez zbyt małe samoloty[36]. Dzięki podpisaniu przed czempionatem stosownej umowy z Polskimi Liniami Lotniczymi LOT w czasie imprezy przewoźnik uruchomił dodatkowe loty z Warszawy do Bydgoszczy kilka dni przed i po zakończeniu imprezy[37][38] – dzięki temu udało się uniknąć czarterowania przez miasto samolotów oraz ostatecznie zrezygnowano z pomysłu na przewożenie uczestników mistrzostw autokarami z Warszawy[35]. Przed zawodami drobną renowację przeszedł położony w pobliżu stadionu dworzec Bydgoszcz Leśna[39][40]. Zmodernizowano znajdujący się bliskim sąsiedztwie obiektu wiadukt nad torami linii kolejowej nr 18 w ciągu ulicy Gdańskiej[41]. W dniu otwarcia zawodów Miejskie Zakłady Komunikacyjne wprowadziły specjalne rozkłady jazdy linii tramwajowych, których trasy przebiegały w pobliżu stadionu, uruchomiono także specjalne połączenia autobusowe[42]. Przez cały czas trwania zawodów z dworca Bydgoszcz Główna na stadion kursowała specjalna linia autobusowa[43].
Bydgoszcz przeprowadziła szereg działań związanych z promocją imprezy, które kosztowały ok. 500 tysięcy złotych[44]. Przedstawiciele miasta prezentowali Bydgoszcz jako organizatora czempionatu w 2006 w Pekinie podczas poprzedniej edycji juniorskich mistrzostw[19]. 11 sierpnia 2007 przedstawiciele komitetu organizacyjnego, w ramach promocji mistrzostw, zdobyli wraz z flagą imprezy najwyższy szczyt Europy – Mont Blanc[45]. Stoisko promocyjne zostało przygotowane na kongres IAAF w Osace w sierpniu 2007[44]. W grudniu 2007 na ulicach miasta pojawiły się autobusy z reklamą czempionatu oraz rozpoczęto kampanię outdoorową[46]. Maskotką mistrzostw została – podobnie jak w 2003 podczas młodzieżowego czempionatu Europy – wiewiórka[46][47]. Od stycznia 2008 trwał konkurs, w którym każdy mógł zgłosić propozycję imienia dla maskotki – w maju ogłoszono, że zwyciężyło imię Bydzia[48][49]. Do bydgoskich spółdzielni mieszkaniowych rozesłano kilka tysięcy naklejek promujących imprezę, a Zarząd Dróg Miejskich i Komunikacji Publicznej wydrukował ok. 9 milionów biletów z logiem zawodów[50]. Dla kibiców przed zawodami przygotowano także konkurs na wykonanie pamiątkowej pocztówki[48]. W polskich miastach pojawiło się ponad 1200 bilbordów oraz citylightów z plakatami promującymi zawody[44]. Na antenach Telewizji Polskiej został wyemitowanych około 200 spotów reklamowych, a dodatkowo reklamy mistrzostw można było usłyszeć w sieci radia Eska[44]. Specjalnie na czas mistrzostw przedłużony został sezon kulturalny w mieście[46]. Przed zawodami w różnych miejscach Bydgoszczy ustawiono figurki biegaczy, którzy skierowani byli w stronę stadionu[44].
Pierwszego dnia zawodów – we wtorek 8 lipca – po rozegraniu trzynastu konkurencji[51], w tym finału pchnięcia kulą mężczyzn i biegu na 5000 metrów kobiet[52] odbyła się uroczysta ceremonia otwarcia mistrzostw świata. Oficjalnego otwarcia juniorskiego czempionatu, o godzinie 20:30, dokonał ówczesny minister Sportu i Turystyki Mirosław Drzewiecki[53]. Widowisko przygotowane z okazji rozpoczęcia zawodów wyreżyserował Agustin Egurrola[53][54]. Na początku wystąpił polski pianista Stanisław Drzewiecki[53]. Na płycie boiska wystąpiła Grupa Taneczna Volt[53], a zgromadzeni na stadionie mogli wysłuchać koncertów Urszuli Dudziak[51], Kapeli ze Wsi Warszawa[55] oraz gwiazdy wieczoru fińskiego zespołu Sunrise Avenue[53][56][57]. Uroczystość otwarcia zawodów zakłócili kibice piłkarskiej drużyny Zawiszy Bydgoszcz, którzy w proteście przeciwko zmianie nazwy stadionu wywieśli na trybunach transparenty oraz gwizdami reagowali na wystąpienie prezydenta Domborowicza podczas ceremonii[58]. Na koniec przedstawienia przygotowano pokaz sztucznych ogni[51]. Przygotowanie otwarcia zawodów kosztowało około miliona złotych[53].
Zawody zaczęły się 8 lipca 2008 roku – z powodu gwałtownego opadu deszczu pierwsze konkurencje mistrzostw rozpoczęły się z 20 minutowym opóźnieniem[59]. W sesji porannej rozgrywane były tylko eliminacje[60]. Po południu rywalizacja zaczęła się o godzinie 17:00 od biegów eliminacyjnych na 800 metrów[60]. Pierwszym finałem mistrzostw był konkurs pchnięcia kulą, który rozpoczął się o godzinie 18:35 – złoty medal w tej konkurencji zdobył reprezentant Niemiec David Storl uzyskując najlepszy wynik w sezonie na świecie (21,08)[61][62]. Po przeprowadzeniu półfinałowych biegów na 100 metrów odbył się finałowy bieg na 5000 metrów kobiet, w którym zwyciężyła Etiopka Sule Utura[63]. Na koniec pierwszego dnia zawodów odbyła się uroczysta ceremonia otwarcia czempionatu.
Rano 9 lipca od biegu na 100 metrów rywalizację na stadionie w Bydgoszczy rozpoczęli dziesięcioboiści[64]. W porannej sesji rozegrano także eliminacje rzutu oszczepem i biegu na 400 metrów przez płotki mężczyzn oraz skoku o tyczce kobiet[64]. Jedynym finałem w przedpołudniowej części zawodów był chód na 10 000 metrów kobiet, w którym zwyciężyła Rosjanka Tatjana Miniejewa ustanawiając wynikiem 43:24,72 rekord mistrzostw[65]. W pierwszym finale sesji popołudniowej Bianca Perie zdobyła złoty medal w rzucie młotem[66]. Od godziny 18:05 odbywał się finał męskiego skoku w dal, w którym Marquise Goodwin zdobył pierwszy złoty medal dla Stanów Zjednoczonych w skoku w dal od juniorskich mistrzostw z 1992 roku[67][66]. W finałowym biegu na 10 000 metrów zwyciężył Kenijczyk Josphat Kipkoech Bett, a w rzucie dyskiem niespodziewanym mistrzem świata został Niemiec Gordon Wolf[66]. Na koniec drugiego dnia zawodów odbył się finałowe biegi na 100 metrów kobiet i mężczyzn – wśród pań złoto zdobyła Amerykanka Jeneba Tarmoh[68], a wśród panów wygrał Jamajczyk Dexter Lee[69].
Rano 10 lipca rozegrano kolejne konkurencje dziesięcioboju (bieg na 110 m przez płotki, rzut dyskiem i skok o tyczce) oraz przeprowadzono eliminacje w czterech konkurencjach biegowych oraz dwóch technicznych[70]. Popołudniową część zawodów rozpoczął konkurs rzutu oszczepem do dziesięcioboju[70]. Od 17:20 o medale walczyły skoczkinie wzwyż (wygrała ostatecznie Niemka Kimberly Jess[71]), a od 17:30 kulomiotki – historyczny pierwszy złoty medal juniorskich mistrzostw świata dla Chile zdobyła w tej konkurencji reprezentantka tego kraju Natalia Ducó[72]. W trójskoku kobiet zwyciężyła Kubanka Dailenys Alcántara[73], a w biegu na 3000 m z przeszkodami Christine Kambua Muyanga z Kenii. Bieg na 400 metrów mężczyzn, który odbył się o 19:05, zakończył się triumfem Amerykanina Marcusa Boyda, który wyprzedził jednego z najmłodszych uczestników zawodów, reprezentanta Grenady Kirani Jamesa[74][75]. Zwyciężczyni rzutu oszczepem kobiet Ukrainka Wira Rebryk wynikiem 63,01, który uzyskała w drugiej kolejce rzutów, ustanowiła nowy rekord świata juniorów w tej konkurencji[76][77][74]. W biegu na 1500 metrów panów złoto zdobył Algierczyk Imad Touil[78], a w biegu na 400 metrów kobiet zwyciężyła 17-letnia Nigeryjka Folashade Abugan[79]. O 20:00 rozegrano ostatnią konkurencję dziesięcioboju, w którym ostatecznie złoty medal wywalczył Jan Felix Knobel z Niemiec, który pokonał Białorusina Eduarda Michana o zaledwie dwa punkty[80].
Czwarty dzień czempionatu – piątek 11 lipca – rozpoczął się od biegów na 100 metrów przez płotki do siedmioboju[81]. W sesji przedpołudniowej odbył się także eliminacje rzutu dyskiem i skoku w dal kobiet oraz biegu na 110 metrów przez płotki i 1500 metrów mężczyzn[81]. Jednym finałem, który odbył się przed południem był męski chód na 10 000 metrów, który zakończył się zwycięstwem Rosjanina Stanisława Jemieljanowa[82]. Popołudniowa sesja zaczęła się o godzinie 17:00 od eliminacji skoku wzwyż mężczyzn oraz finału skoku o tyczce kobiet (w tej konkurencji zwycięstwo odniosła Waleria Wolik z wynikiem 4,40 – nowym rekordem mistrzostw[83])[81]. W dalszej części zawodów oprócz eliminacji męskich i żeńskich sztafet 4 × 100 metrów rozegrano same finały[81]. Złoty medal w trójskoku panów zdobył Francuz Teddy Tamgho[84], w biegach na 400 metrów przez płotki wygrali reprezentanci USA – Takecia Jameson wśród kobiet i Jeshua Anderson wśród mężczyzn[85]. Sheniqua Ferguson zwyciężyła w biegu na 200 metrów kobiet[86]. Tytuły mistrzowskie w biegu na 800 metrów zdobyli Sudańczyk Abubaker Kaki Khamis – aktualny halowy mistrz świata wśród seniorów[87] – oraz Rumunka Elena Mirela Lavric[85]. Drugim francuskim złotym medalistą czwartego dnia zawodów został Christophe Lemaitre, który o jedną setną sekundy pokonał Jamajczyka Nickel Ashmeade w biegu na 200 metrów[88]. Od 18:40 o medale rywalizowali także oszczepnicy – finałowy konkurs tej konkurencji przeciągnął się w czasie i zakończył po ostatnich biegach finałowych na 200 metrów – wśród których najlepszy okazał się Polak Robert Szpak, który po pasjonującej walce pokonał faworyta zawodów Egipcjanina Ihaba Al Sayeda Abdelrahmana i zdobył pierwszy medal dla gospodarzy mistrzostw[74][89][90].
Przedostatniego dnia mistrzostw – w sobotę 12 lipca – odbyła się tylko sesja popołudniowa, którą o godzinie 15:00 rozpoczęły wieloboistki od startu w skoku w dal[91]. W tym samym czasie rozpoczęto rywalizację w finałowym konkursie rzutu młotem panów, w którym pierwsze miejsce zajął Amerykanin Walter Henning uzyskując wynik 76,40 będący nowym rekordem Ameryki Północnej, Środkowej i Karaibów[92]. Złoty medal w skoku o tyczce mężczyzn zdobył Raphael Holzdeppe z Niemiec[93], a w skoku w dal kobiet zwyciężyła Ivana Španović zdobywając pierwszy złoty medal dla Serbii w historii juniorskich mistrzostw globu[94]. Bieg na 100 m przez płotki zakończył się triumfem Teona Rodgers z USA[95], a w biegu na 3000 metrów wygrała Kenijka Mercy Cherono[93]. Po godzinie 18:00 odbył się finały męskich i żeńskich sztafet 4 × 100 metrów – złote medale przypadły zespołom Stanów Zjednoczonych[91]. Ostatnią konkurencją piątego dnia mistrzostw był bieg na 800 metrów do siedmioboju, w którym ostatecznie złoto przypadło Niemce Carolin Schäfer[96].
Niedziela 13 lipca była ostatnim dniem zawodów – odbywała się wówczas tylko sesja popołudniowa, w której przeprowadzono osiem finałów[97]. Od godziny 16:00 rywalizowali skoczkowie wzwyż wśród których najlepszy okazał Ukrainiec Bohdan Bondarenko[98]. Kilka minut po rozpoczęciu finału skoku wzwyż odbył się bieg na 3000 metrów panów[97], w którym pierwszy na metę dotarł Kenijczyk Jonathan Muia Ndiku[97]. W finale rzutu dyskiem kobiet zwyciężyła Chinka Xi Shangxue[99]. Mistrzem świata juniorów w biegu na 110 metrów przez płotki został Rosjanin Konstantin Szabanow – w 1979 na tym samym dystansie podczas rozegranych w Bydgoszczy mistrzostw Europy juniorów brązowy medal zdobył jego ojciec Georgij[100]. Bieg na 5000 metrów panów zakończył się zwycięstwem reprezentanta Etiopii Abrehama Cherkosa Feleke[101], a w biegu na 1500 metrów kobiet złoto przypadło Stephanie Twell z Wielkiej Brytanii[102]. Zawody zakończyła rywalizacja sztafet 4 × 400 metrów – wśród kobiet i mężczyzn w konkurencji tej złote medale przypadły zespołom Stanów Zjednoczonych[103].
Zawody zakończyły się oficjalnym przekazaniem przez szefa IAAF Lamine Diacka flagi organizacji prezydentowi kanadyjskiego Moncton, które było gospodarzem kolejnej edycji juniorskiego czempionatu[104].
WJR – rekord świata juniorów | AJR – rekord kontynentu w kategorii juniorów | CR – rekord mistrzostw świata | NJR – rekord kraju w kategorii juniorów | NR – rekord kraju |
SB – najlepszy wynik w sezonie | WJL – najlepszy wynik na listach światowych juniorów w 2008 roku | PB – rekord życiowy |
Podczas bydgoskich mistrzostw medale zdobyli reprezentanci 41 krajów[149] – o trzy mniej niż dwa lata wcześniej podczas czempionatu w Pekinie[9]. Najwięcej medali przypadło zawodnikom USA, którzy na podium stawali aż siedemnaście razy[150]. Gospodarze zawodów (wyróżnieni w poniższej tabeli) zdobyli trzy medale w tym jeden złoty[151]. W klasyfikacji punktowej ze 174 punktami pierwsze miejsce zajęły Stany Zjednoczone wyprzedzając Niemcy (122 punkty) i Kenię (102 punkty) – gospodarze zawodów z dorobkiem 50 punktów zajęli w tym zestawieniu 11. miejsce[152].
Miejsce | Kraj | Złoto |
Srebro |
Brąz |
Razem |
1 | Stany Zjednoczone | 11 | 4 | 2 | 17 |
2 | Niemcy | 6 | 1 | 3 | 11 |
3 | Kenia | 4 | 5 | 2 | 11 |
4 | Rosja | 4 | 3 | 0 | 7 |
5 | Etiopia | 2 | 3 | 5 | 10 |
6 | Ukraina | 2 | 1 | 1 | 4 |
7 | Francja | 2 | 0 | 0 | 2 |
Rumunia | 2 | 0 | 0 | 2 | |
9 | Jamajka | 1 | 4 | 1 | 6 |
10 | Kuba | 1 | 2 | 5 | 8 |
11 | Wielka Brytania | 1 | 2 | 2 | 5 |
Chiny | 1 | 2 | 2 | 5 | |
13 | Polska | 1 | 2 | 0 | 3 |
14 | Serbia | 1 | 0 | 2 | 3 |
15 | Bahamy | 1 | 0 | 1 | 2 |
16 | Algieria | 1 | 0 | 0 | 1 |
Chile | 1 | 0 | 0 | 1 | |
Nigeria | 1 | 0 | 0 | 1 | |
Sudan | 1 | 0 | 0 | 1 | |
20 | Białoruś | 0 | 4 | 1 | 5 |
21 | Chorwacja | 0 | 1 | 2 | 3 |
Południowa Afryka | 0 | 1 | 2 | 3 | |
23 | Grenada | 0 | 1 | 1 | 2 |
Holandia | 0 | 1 | 1 | 2 | |
25 | Bułgaria | 0 | 1 | 0 | 1 |
Czechy | 0 | 1 | 0 | 1 | |
Egipt | 0 | 1 | 0 | 1 | |
Saint Kitts i Nevis | 0 | 1 | 0 | 1 | |
Trynidad i Tobago | 0 | 1 | 0 | 1 | |
Turcja | 0 | 1 | 0 | 1 | |
Uganda | 0 | 1 | 0 | 1 | |
32 | Hiszpania | 0 | 0 | 3 | 3 |
33 | Grecja | 0 | 0 | 2 | 2 |
34 | Australia | 0 | 0 | 1 | 1 |
Bahrajn | 0 | 0 | 1 | 1 | |
Belgia | 0 | 0 | 1 | 1 | |
Brazylia | 0 | 0 | 1 | 1 | |
Estonia | 0 | 0 | 1 | 1 | |
Łotwa | 0 | 0 | 1 | 1 | |
Węgry | 0 | 0 | 1 | 1 | |
Suma: | 44 | 44 | 45 | 133 |
Złota medalistka w rzucie oszczepem kobiet – Ukrainka Wira Rebryk ustanowiła rekord świata juniorek w tej konkurencji – 63,01[153]. Zwycięzca biegu na 3000 metrów z przeszkodami – Kenijczyk Jonathan Muia Ndiku ustanowił wynikiem 8:17,28 rekord świata kadetów na tym dystansie[154][155]. W finale biegu na 400 metrów Grenadyjczyk Kirani James zdobywając srebrny medal ustanowił w finale rekord świata piętnastolatków – 45,70[156]. Najlepszy zawodnik w eliminacjach trójskoku mężczyzn – Australijczyk Henry Frayne ustanowił wynikiem 16,40 m rekord Australii i Oceanii w kategorii juniorów. Złoty medalista w rzucie młotem (o wadze 6 kilogramów) – Amerykanin Walter Henning ustanowił rekord Ameryki Północnej juniorów w tej konkurencji (76,92 m). Drugi zawodnik chodu na 10 000 metrów mężczyzn – Chińczyk Chen Ding ustanowił wynikiem 39:47,20 rekord Azji juniorów oraz rekord świata kadetów. Czwarta zawodniczka biegu na 3000 metrów z przeszkodami – Etiopka Halima Hassen ustanowiła w biegu finałowym rekord świata piętnastolatek (9:38,44)[157]. Zwyciężczyni konkursu trójskoku kobiet – Kubanka Dailenys Alcántara ustanowiła rekord świata szesnastolatek (14,25)[158].
W poniższej tabeli przedstawiono 4 krajowe rekordy w kategorii seniorów, które ustanowiono podczas zawodów.
Zawodnik | Reprezentacja | Konkurencja | Rezultat |
---|---|---|---|
Leslie Murray | Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych | bieg na 400 m przez płotki | 52,64 |
Leslie Murray | Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych | bieg na 400 m przez płotki | 52,51[uwaga 6] |
Li Wen-hua | Chińskie Tajpej | rzut dyskiem | 52,71 |
Tatjana Jelača | Serbia | rzut oszczepem | 58,77 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.