Neoproterozoik
era eonu proterozoicznego / Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Neoproterozoik (ang. Neoproterozoic)
- w sensie geochronologicznym: ostatnia era proterozoiku, trwająca 458 milionów lat (od 1000 do 542,0 mln lat temu). Neoproterozoik jest młodszy od mezoproterozoiku a starszy od paleozoiku. Dzieli się na trzy okresy: ton, kriogen i ediakar.
- w sensie chronostratygraficznym: najwyższy eratem proterozoiku, dzielący się na trzy systemy: ton, kriogen i ediakar.
| Tabela stratygraficzna | |||
| |||
W erze tej powstały złoża ropy naftowej w dystrykcie Athabaska, w Kanadzie, a także sól kamienna w Afryce Zachodniej i Australii[1].