Nowa Zelandia na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1992
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Nowa Zelandia na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1992 – nowozelandzka reprezentacja na igrzyskach w Albertvill, licząca sześciu sportowców – jedną kobietę i pięciu mężczyzn, którzy wystąpili w dwóch z dwunastu rozegranych dyscyplin[1]. Chorążym reprezentacji był występujący w short tracku Chris Nicholson[2].
Kod MKOl |
NZL | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1992 Albertville | ||||||
Chorąży | ||||||
Liczba zawodników |
6 w 5 konkurencjach w 2 dyscyplinach | |||||
|
Simon Wi Rutene był jedynym zawodnikiem, który miał doświadczenie z zawodów tej rangi, wystąpiwszy wcześniej w Sarajewie i Calgary[3]. Najmłodszą reprezentantką Nowej Zelandii była dwudziestoletnia narciarka alpejska Annelise Coberger, najstarszym zaś trzydziestoletni łyżwiarz Tony Smith[1].
Nowozelandzki Komitet Olimpijski, powstały w 1911 roku i uznany przez MKOl w roku 1919[4], po raz pierwszy wysłał zawodników na zimowe igrzyska w 1952 roku, następnie w roku 1960, a od 1968 roku sportowcy z tego kraju regularnie uczestniczą w tych zawodach[2]. Igrzyska w Albertville były zatem dziewiątym startem Nowozelandczyków – w poprzednich ośmiu występach reprezentanci tego kraju nie zdobyli żadnego medalu[2]. Annelise Coberger, która wystąpiła na tych igrzyskach w slalomie, 20 lutego 1992 roku zdobyła historyczny, pierwszy, a zarazem dotychczas[uwaga 1] jedyny medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Nowej Zelandii[5][6]. Zdobyte przez nią srebro[7] było jednocześnie pierwszym w historii olimpijskim medalem w konkurencjach zimowych dla zawodnika reprezentującego kraj półkuli południowej[8].