Palenica (688 m)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Palenica (688 m n.p.m.)[1], niem. Spitzberg[2] – szczyt w Paśmie Błatniej w Beskidzie Śląskim.
Ten artykuł dotyczy szczytu w Beskidzie Śląskim. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Palenica od strony wschodniej | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Pasmo | |||
Wysokość |
688 m n.p.m. | ||
49°46′48″N 18°57′59″E | |||
|
Znajduje się na północno-wschodnim ramieniu Przykrej, które poprzez szczyty Wysokie, Kopany i Palenica biegnie na północ. Na grzbiecie i zachodnich stokach opadających do doliny Potoku Wysokiego duża i zarastająca polana. Północne stoki Palenicy opadają do zabudowanych rejonów wsi Jaworze, wschodnie do Doliny Wapienicy. Grzbietem biegnie granica między wsią Jaworze i miastem Bielsko-Biała[3].
Na samym szczycie (niedaleko niebieskiego szlaku) znajduje się kamienny wał wysokości 1,5 – 2 m, otaczający eliptyczny majdan o osiach 60 i 70 m, któremu przypisywane są cechy starożytnej (ok. 500 lat p.n.e.) warowni, w której być może chronił się lud Młyńskiej Kępy. Istnieje również przypuszczenie, że było to miejsce religijnego kultu lub warowna strażnica grodziska w Starym Bielsku, jednak w wyniku badań archeologicznych nie stwierdzono tu innych śladów pobytu ludzi. Niedaleko tajemniczego kręgu na Palenicy znajduje się kompleks około stu kamiennych kopców. Przypuszczalnie w drugiej połowie XVII w. odbywały się na szczycie góry nabożeństwa ewangelickie (tzw. „Leśne kościoły”)[4][5].