Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Piotr Matusak

polski historyk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Piotr Matusak
Remove ads

Piotr Matusak (ur. 7 listopada 1941[1] w Sulisławicach, zm. 7 czerwca 2020) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data śmierci ...
Thumb
Grób profesora Piotra Matusaka na Cmentarzu Bródnowskim.
Remove ads

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Urodził się w rodzinie Tymoteusza i Marianny Podsiadły. Miał brata Jana (24 kwietnia 1948) i siostrę Halinę (7 września 1945). Ukończył Szkołę Podstawową w Sulisławicach i Liceum Pedagogiczne w Sandomierzu. Absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Obronił pracę magisterską pt. „Działalność parlamentarna ludowców w Sejmie w latach 1930–1935” 29 czerwca 1966 roku[2].

Po zakończeniu edukacji podjął pracę w Wydziale II Wojny Światowej Centralnego Archiwum Wojskowego w Warszawie. W 1968 roku zatrudnił się w Redakcji Historii Wielkiej Encyklopedii Powszechnej w Państwowym Wydawnictwie Naukowym w Warszawie. Został powołany do zespołu badawczego Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce. W 1970 roku przeniósł się do Pracowni Ruchu Oporu Zakładu II Wojny Światowej. 19 stycznia 1973 obronił pracę doktorską na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 15 grudnia 1983 roku Rada Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie rozprawy „Ruch oporu w  przemyśle wojennym okupanta na ziemiach polskich 1939–1945”. Praca ta została wyróżniona nagrodą Ministra Szkolnictwa Wyższego, Nauki i Techniki, a w 1985 roku II nagrodą Ministra Obrony Narodowej[2].

Specjalizował się w historii najnowszej politycznej i wojskowej. Pełnił funkcje prezesa Siedleckiego Towarzystwa Naukowego oraz kierownika Zakładu Najnowszej Historii Politycznej i Ruchów Społecznych Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach[3]. Wcześniej był dziekanem Wydziału Humanistycznego Akademii Podlaskiej, a także Wydziału Historycznego Mazowieckiej Wyższej Szkoły Humanistyczno-Pedagogicznej w Łowiczu. Był członkiem Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk.

Zmarł w czerwcu 2020[4]. Pochowany został na Cmentarzu Bródnowskim (kwatera 66G-6-10)[5].

Remove ads

Ważniejsze publikacje

  • Ruch oporu na ziemi opatowsko-sandomierskiej w latach 1939–1945 (1976)
  • Ruch oporu w przemyśle wojennym okupanta hitlerowskiego na ziemiach polskich w latach 1939–1945 (1983)
  • Kalendarium działalności bojowej Batalionów Chłopskich 1940–1945 (wraz z Januszem Gmitrukiem i Janem Nowakiem, 1983)
  • Bataliony Chłopskie (wraz z Januszem Gmitrukiem i Witoldem Wojdyło, 1987)
  • Wesołówka 1944 (1993)
  • 8 Dywizja Piechoty w dziejach oręża polskiego (wraz z Edwardem Kospath-Pawłowskim i Dariuszem Radziwiłłowiczem, 1995)
  • Pocztowcy i łącznościowcy w walce z okupantem hitlerowskim: 1939–1945 (wraz ze Stefanem Lewandowskim, 1996)
  • Edukacja i kultura Polski Podziemnej 1939–1945 (1997)
  • Wywiad Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939–1945 (2002)
  • Druga wojna światowa: 1939–1945. T. 1 (2003)
  • Druga wojna światowa: 1939–1945. T. 2 (2003)
  • II wojna światowa (wraz z Edwardem Kospath-Pawłowskim i Tadeuszem Rawskim, 2005)
  • Europa walcząca 1939–1945 (2005)
  • Generał Ludwik Bittner 1892–1960 : żołnierz i polityk (2008)
Remove ads

Ordery i odznaczenia[2]

Bibliografia

Przypisy

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads