Piotr Pawlina

Piotr Pawlina ps. „Wolski”, „Piotr” (ur. 18 września 1913 w Ujściu Jezuickim, zm. 6 października 1981 w Kielcach) – polski działacz ruchu ludowego, dowódca oddziału partyzanckiego Batalionów Chłopskich, poseł na Sejm PRL II kadencji.

Piotr Pawlina

Wolski, Piotr

kapitan
Data i miejsce urodzenia	18 września 1913 Ujście Jezuickie
Data i miejsce śmierci	6 października 1981 Kielce
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Bataliony Chłopskie
Jednostki	4 Pułk Piechoty Legionów Oddział Partyzancki BCh „Piotr”
Stanowiska	dowódca oddziału partyzanckiego
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa Rozbicie więzienia w Pińczowie Bitwa pod Słupią Potyczka pod Mokrem Potyczka pod Strzelcami
Późniejsza praca	poseł na Sejm, autor książki Podziemni żołnierze wolności.
Odznaczenia

Obelisk upamiętniający walki pod Mokrem

Legitymacja poselska Piotra Pawliny posła na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej II kadencji

Życiorys

Urodził się 18 września 1913 roku w Ujściu Jezuickim w rodzinie chłopskiej. Był synem Leona i Jadwigi, miał brata Władysława. Po ukończeniu szkoły podstawowej, po przeprowadzce razem z rodzicami zamieszkał w Szczytnikach w powiecie stopnickim. Służbę wojskową odbył w 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach. W latach 1933–1939 był współorganizatorem kół Stronnictwa Ludowego i kół Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici” oraz organizatorem manifestacji antysanacyjnych, strajku chłopskiego i bojkotu wyborów do Sejmu. W tym czasie był dwukrotnie aresztowany i osadzony w więzieniu w Kielcach^[1].

W czasie II wojny światowej razem z ruchem ludowym zszedł do podziemia i utworzył oddział partyzancki Batalionów Chłopskich^[2].

Osobny artykuł: Oddział Partyzancki BCh „Piotr”.

Dowodząc wspomnianym oddziałem 10 czerwca 1944 roku, dokonał pierwszego ataku na więzienie w Pińczowie. W czasie akcji uwolniono 281 więźniów. Zdobyto broń i umundurowanie^[3]. 1 sierpnia 1944 roku dowodził jednym z dwu oddziałów Batalionów Chłopskich, które we wsi Strzelce zaatakowały tabor wojskowy. W czasie walki zginęło 14 żołnierzy niemieckich, a 9 rozbrojono^[4].

Osobny artykuł: Rozbicie więzienia w Pińczowie.

Osobny artykuł: Bitwa pod Słupią.

Po zakończeniu wojny napisał książkę: Podziemni żołnierze wolności. Wspomnienia dowódcy oddziału partyzanckiego BCh, którą opatrzył dedykacją: Żołnierzom BCh, którzy oddali życie w walce o wolność ziemi kieleckiej, w hołdzie^[5]. W 1957 roku został posłem Sejmu PRL. Zmarł 6 października 1981 roku w Kielcach^[6].

Ordery i odznaczenia

• Order Krzyża Grunwaldu III klasy
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Partyzancki