Rożyszcze

Rożyszcze
Рожище
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	wołyński
Rejon	rożyszczeński
Data założenia	1377
Burmistrz	Wjaczesław Poliszczuk
Powierzchnia	10 km²
Populacja (2018); • liczba ludności	; 12 953
Nr kierunkowy	+380 3368
Kod pocztowy	45101
	Położenie na mapie obwodu wołyńskiego Rożyszcze
	Położenie na mapie Ukrainy Rożyszcze
	50°54′47″N 25°16′12″E
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Rożyszcze (ukr. Рожище) – miasto na Ukrainie i stolica rejonu w obwodzie wołyńskim na Wołyniu.

Szybkie fakty Państwo, Obwód ...

Zamknij

Szybkie fakty

Zamknij

Znajduje tu się stacja kolejowa Rożyszcze, położona na linii Zdołbunów – Kowel^[2].

Rożyszcze położone w województwie wołyńskim były własnością władyków łucko-ostrogskich w 1570 roku^[3]. Po rozbiorach Polski właścicielem wsi był Walerian Stroynowski.

W II RP miasto było siedzibą wiejskiej gminy Rożyszcze. Ludność w większości stanowili Żydzi^[4].

Podczas okupacji niemieckiej dokonano eksterminacji ludności żydowskiej. W październiku 1941 roku policjanci z 320. batalionu policyjnego z Łucka rozstrzelali 603 ofiary. 22 sierpnia 1942 roku SD z Łucka przy udziale niemieckiej żandarmerii i ukraińskiej policji rozstrzelało około 3 tys. żydowskich mieszkańców miejscowego getta w pobliskiej kopalni piasku. Kilkuset Żydów zdołało zbiec wywołując pożar getta; około 400 z nich ukraińscy policjanci wyłapali i rozstrzelali na cmentarzu^[5]. Pomoc Żydom w Rożyszczach niosły polskie rodziny Kotarskich i Krajewskich oraz Ukrainiec Iwan Kondrajew. Po wojnie Instytut Jad Waszem uhonorował Wacława, Marcelinę, Kazimierza, Czesława i Irenę Kotarskich, Janinę Zalech z d. Kotarską, Leokadię Krajewską, Edmunda Krajewskiego oraz Iwana Kondrajewa tytułami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata^[6]^[7]^[8].

Podczas rzezi wołyńskiej w 1943 roku w mieście istniała zakonspirowana polska samoobrona w liczbie 130 ludzi; znajdował się tu także oddział policji złożony z Polaków. To, oraz stacjonowanie oddziałów niemieckich i węgierskich odstraszało bojówki UPA, przez co do Rożyszcz ściągali polscy uchodźcy z okolicznych wsi^[4].

Osobny artykuł: Obrona Rożyszcz.

Słynący łaskami obraz Chrystusa Miłosiernego, pochodzący z Rożyszcz, przywieziony został po II wojnie światowej, do wsi Zielonka Pasłęcka (województwo warmińsko-mazurskie)^[9]. Część polskich mieszkańców Rożyszcz została przesiedlona do Racławic Śląskich koło Prudnika^[10].

W 1945 roku zaczęto wydawać gazetę^[11].

W 1975 liczyło 13 tys. mieszkańców^[2], w 1989 14 391^[12], w 2013 liczyło 13 327 mieszkańców^[13].

Kościół katolicki pw. Przemienienia Pańskiego. Budowę kościoła murowanego z cegły rozpoczął w 1921 r. ze składek wiernych ks. Telesfor Kawczyński, miejscowy proboszcz. Pracę kontynuował i budowę dokończył jego następca, ks. Jerzy Zwoliński, który też kościół odpowiednio uposażył. Poświęcił w 1931 r. bp pomocniczy Stefan Walczykiewicz. Od września 1929 r. w głównym ołtarzu kościoła czczony był cudowny wizerunek Pana Jezusa z Tarnorudy na Podolu, która znalazła się po pokoju ryskim na terenie ZSRR. Po wypędzeniu w 1945 roku większości parafian władze sowieckie zamieniły kościół na stajnię dla koni wojskowych, a w latach 80. urządziły w nim skład artykułów żywnościowych. W 1992 r., dzięki staraniom ks. dziekana Ludwika Kamilewskiego i ks. Marka Gmitrzuka świątynię oddano katolikom. Wymagała ona remontu, którego dokonał ks. Marek Gmitrzuk. Kościół ponownie poświęcił 11 kwietnia 1993 r. bp pomocniczy Marcjan Trofimiak. Obecnie administratorem jest ks. Roman Burnik.
Cerkiew św. Michała z 1920 roku

Jadwiga Puzynina – polska językoznawczyni i badaczka literatury
Włodzimierz Rodziewicz – polski inżynier, wykładowca Politechniki Warszawskiej i Politechniki Gdańskiej
Wacław Wójcik – polski kolarz szosowy, dwukrotny zwycięzca Tour de Pologne (1948, 1952)

[1]
Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор. 17.
[2]
Рожище // Большая Советская Энциклопедия. / под ред. А. М. Прохорова. 3-е изд. том 22. М., «Советская энциклопедия», 1975. стр. 171.
[3]
Zbigniew Anusik, Własność ziemska w województwie wołyńskim w 1570 roku, w: „Przegląd Nauk Historycznych” R. X, nr 1, 2011, s. 34.
[4]
WładysławW. Siemaszko WładysławW., EwaE. Siemaszko EwaE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 612, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
[5]
Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6, s. 862.
[6]
Kotarski Wacław & Kotarska Marcelina ; Son: Kazimierz ; Son: Czesław ; Daughter: Zalech Janina (Kotarska); Daughter-In-Law: Kotarska Irena. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-09-11]. (ang.).
[7]
Krajewska Leokadia ; Brother: Krajewski Edmund. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-09-11]. (ang.).
[8]
Kondrayev Ivan. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-09-11]. (ang.).
[9]
Sanktuarium tarnorudzkiego Jezusa Miłosiernego w Zielonce Pasłęckiej – Historia obrazu. [dostęp 2016-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-07)].
[10]
AndrzejA. Hanich AndrzejA., Dekanaty i parafie Administracji Apostolskiej Śląska Opolskiego w latach 1945-1946, Opole: Państwowy Instytut Naukowy - Instytut Śląski, 2009, s. 115.
[11]
№ 2643. Свет Октября // Летопись периодических и продолжающихся изданий СССР 1986–1990. Часть 2. Газеты. М., «Книжная палата», 1994. стр.346.
[12]
Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.
[13]
Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).

Rożyszcze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 875.

[1] [1]
Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор. 17.

[autogenerated1-2] [2]
Рожище // Большая Советская Энциклопедия. / под ред. А. М. Прохорова. 3-е изд. том 22. М., «Советская энциклопедия», 1975. стр. 171.

[3] [3]
Zbigniew Anusik, Własność ziemska w województwie wołyńskim w 1570 roku, w: „Przegląd Nauk Historycznych” R. X, nr 1, 2011, s. 34.

[siemaszko-4] [4]
WładysławW. Siemaszko WładysławW., EwaE. Siemaszko EwaE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 612, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.

[5] [5]
Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6, s. 862.

[6] [6]
Kotarski Wacław & Kotarska Marcelina ; Son: Kazimierz ; Son: Czesław ; Daughter: Zalech Janina (Kotarska); Daughter-In-Law: Kotarska Irena. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-09-11]. (ang.).

[7] [7]
Krajewska Leokadia ; Brother: Krajewski Edmund. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-09-11]. (ang.).

[8] [8]
Kondrayev Ivan. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-09-11]. (ang.).

[9] [9]
Sanktuarium tarnorudzkiego Jezusa Miłosiernego w Zielonce Pasłęckiej – Historia obrazu. [dostęp 2016-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-07)].

[10] [10]
AndrzejA. Hanich AndrzejA., Dekanaty i parafie Administracji Apostolskiej Śląska Opolskiego w latach 1945-1946, Opole: Państwowy Instytut Naukowy - Instytut Śląski, 2009, s. 115.

[11] [11]
№ 2643. Свет Октября // Летопись периодических и продолжающихся изданий СССР 1986–1990. Часть 2. Газеты. М., «Книжная палата», 1994. стр.346.

[12] [12]
Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.

[13] [13]
Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

Rożyszcze

Wikiwand in your browser!

Wikiwand in your browser!

Historia

Zabytki

Ludzie urodzeni w Rożyszczach

Przypisy

Linki zewnętrzne