Rząd Ignacego Daszyńskiego
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rząd Ignacego Daszyńskiego – rada ministrów pod przewodnictwem Ignacego Daszyńskiego, powołana 7 listopada 1918 r. w Lublinie przez działaczy lewicy niepodległościowej, w okresie 7–14.11.1918 działająca jako Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej określany również jako „rząd lubelski” oraz „rząd ludowy”, następnie ponownie desygnowana przez Józefa Piłsudskiego jako Rząd Republiki Polskiej, funkcjonujący w okresie 14–17.11.1918. Większość członków rządu Daszyńskiego stanowili działacze PPS oraz PSL „Wyzwolenie”. Siedzibą rządu był pałac Lubomirskich przy placu Litewskim w Lublinie − wcześniej siedziba austro-węgierskiego Generalnego Gubernatorstwa Wojskowego[uwaga 1].
Nie mylić z: Rząd Tymczasowy Rzeczypospolitej Polskiej. |
Polska | |
Premier | |
---|---|
Partie |
PPS, PPSD, PSL Piast, PSL „Wyzwolenie”, SNN, |
Ideologia |
lewica niepodległościowa |
Kadencja |
od 7 listopada 1918 |
Poprzedni |
współistnienie z prowizorium rządowym Władysława Wróblewskiego |
Następny |
Rząd Daszyńskiego stanowił przez cały okres swojego istnienia ośrodek władzy konkurencyjny wobec prowizorium rządowego Władysława Wróblewskiego powołanego przez Radę Regencyjną w Warszawie, a także wobec szeregu innych, lokalnych ośrodków władzy[uwaga 2]. Dymisja rządu lubelskiego nastąpiła 11 listopada 1918 r., na ręce Józefa Piłsudskiego, jednak w swoim dekrecie z 14 listopada powierzył on ponownie Daszyńskiemu misję tworzenia rządu. Po jej niepowodzeniu, 17 listopada zarówno Daszyński jak i Wróblewski ustąpili, kładąc kres dwuwładzy, a następnie Piłsudski powołał Jędrzeja Moraczewskiego, któremu powierzył kierownictwo sformowanego przez Daszyńskiego rządu.