Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Statki wiślane o napędzie mechanicznym – statki z napędem mechanicznym pływające po Wiśle w XIX i XX wieku.
Pierwszy statek wiślany z napędem mechanicznym, nazwany paropływem, był „Victory”, który został sprowadzony do Warszawy z Anglii przez spółkę Wolicki–Berksohn w roku 1828. Statek posiadał jednak zbyt duże zanurzenie i grzązł na mieliznach i szybko został sprzedany. W 1845 podróż statkiem z Warszawy do Gdańska trwała 48 godzin[1]. W latach 70. XIX wieku po upadku Spółki Żeglugi Parowej hrabiego Andrzeja Zamoyskiego działała Żegluga Parowa Maurycego Fajansa.
Do roku 1863 żegluga wiślana rozwijała się prężnie i powstawały wciąż nowe jednostki – w tym czasie swój rozkwit miała stocznia w Porcie Czerniakowskim, gdzie w ciągu 13 lat powstało 15 statków. Budowa Kolei Nadwiślańskiej spowodowała spadek przewozu towarów i przebranżowienie przewoźników na rejsy pasażerskie. Rosnąca konkurencja powodowała nie tylko obniżkę cen biletów, ale także była przyczyną wypadków na wodzie[1].
Na początku XX wieku żegluga wiślana mogła przewieźć 3–4 tys. pasażerów na godzinę, a wśród statków największą jednostką był „Pan Tadeusz” o długości prawie 60 m. Wydarzenia I i II wojny światowej dodatkowo wyniszczyły rzeczny tabor. Po wojnie podniesiono i uruchomiono 20 bocznokołowców. W 1960 roku w rejonie Warszawy pływało ich 13, 3 inne w pozostałych częściach rzeki. W latach 1958–1977 jednakże Polski Rejestr Statków, dążąc do wyeliminowania bocznokołowych parowców, uważanych za przestarzałe, zaprzestał przedłużać świadectwo klasy statkom o nitowanych kadłubach, co doprowadziło do kasacji większości z nich[2]. Ostatnie dwa parowe bocznokołowce wiślane „Traugutt” i „Gen. Świerczewski” wycofano z eksploatacji w 1977 roku[2]. „Bałtyk” został odholowany do Ryni w 1985, po zimie 1990 osiadł na dnie i po roku 2000 został pocięty na złom. Natomiast zatopiony wrak „Gen. Świerczewskiego” spoczywa w Zalewie Zegrzyńskim przy nabrzeżu jacht klubu w Jadwisinie.
Obecnie po Wiśle pływają statki w krótkich rejsach widokowych w poszczególnych miastach, np. „Wanda” w Toruniu i „Kazimierz Wielki” w Kazimierzu.
Armator: Wolicki
Armator: Steinkeller
Wisła środkowa (Królestwo Kongresowe)
Armator: E. Gulbert, później Spółka Żeglugi Parowej Andrzeja Zamoyskiego
Armator: Spółka Żeglugi Parowej
Wisła dolna (zabór pruski)
Armator: Juliusz Rosenthal – Bydgoszcz
Armator: Maurycy Fajans
Armator: F-ma Fajans
Armator: Bumcke & Co
Armator: E. Zbrzeziński
Armator: N. Dobrowolski
Armator: J. Makowski
Armator: M. Alpin, W. Szwiedow
Armator: J. Ciechnowski
Armator: Zarząd Cukrowni Leonów
Armator: S. Górnicki
Armator: I. Selenow, J. Siemionowicz, I. Trefiłow
Armator: A. Wochartz i Jaworski ?
Armator: A. Wochartz & Co
Armator: M. Tabacznik, Gostyński & Co
Armator: C. Rogozik & Co
Armator: C. Rogozik
Armator: M. Lewtow & Co
Armator: Neufeld
Armator: L. Stern & Co
Armator: L. Stern, M. Tabacznik
Armator: M. Gold & Co
Armator: Friedman & Co
Armator: Merkury
Armator: J. Górnicki & Co
Armator: Kamarow & Co
Armator: Inż. Albrecht
Armator: J.Zamojski
Armator: P. Horodliczko
Armator: A. Drozdowski
Armator: Klaniewski
Armator: nieznany
Statki inspekcyjne zbudowane do I wojny światowej:
Armator: C. Rogozik – Płock
Armator: Zjednoczone Warszawskie towarzystwo Transportu i Żeglugi Polskiej S.A.
Armator: Polska Żegluga Rzeczna „Vistula” – Warszawa
Armator: Szkoła Morska – Tczew
Armator: ?
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.