U-47 (1938)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
U-47 – niemiecki oceaniczny okręt podwodny typu VIIB. Zwodowany w październiku 1938 roku, do służby w Kriegsmarine wszedł w grudniu 1938 roku pod dowództwem Günthera Priena, który jeszcze przed wybuchem drugiej wojny światowej został uznany za najbardziej agresywnego dowódcę U-Bootów.
Ten artykuł dotyczy okrętu podwodnego U-47 z 1938 roku. Zobacz też: inne okręty o tej samej lub podobnej nazwie. |
Klasa | |||
---|---|---|---|
Typ | |||
Historia | |||
Stocznia | |||
Położenie stępki |
27 lutego 1937 | ||
Wodowanie |
29 października 1938 | ||
Kriegsmarine | |||
Wejście do służby |
17 grudnia 1938 | ||
Los okrętu |
zaginął 7 marca 1941 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
| ||
Długość |
66,5 metra | ||
Szerokość |
6,2 metra | ||
Zanurzenie testowe |
100 metrów | ||
Zanurzenie maksymalne |
220 metrów | ||
Napęd | |||
2 × 1160 KM diesel 2 × 375 KM (280 kW) elektryczne | |||
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
| ||
Zasięg |
6500 Mm/12 w. (pow.) | ||
Sensory | |||
sonar: Gruppenhorchgerät (GHG) | |||
Uzbrojenie | |||
14 torped G7a, 1 działo 88 mm 1 działko 20 mm plot. | |||
Wyrzutnie torpedowe | |||
Załoga |
44 oficerów i marynarzy | ||
|
Wkrótce po wybuchu wojny, kapitänleutnant Prien na ochotnika przeprowadził samotny atak na główną bazę Home Fleet w Scapa Flow. Dzięki zatopieniu tam brytyjskiego pancernika HMS „Royal Oak”, U-47 szybko stał się najbardziej znanym U-Bootem na świecie, zaś jego dowódca bohaterem w Niemczech. Z powodu wadliwej początkowo konstrukcji niemieckich torped nie powiodły się natomiast ataki U-47 na ciężki krążownik HMS „Norfolk” oraz pancernik HMS „Warspite” w trakcie całkowicie nieudanej z tego powodu dla U-Bootów kampanii norweskiej. W początkowym okresie bitwy o Atlantyk, dzięki agresywności i umiejętnościom swojego dowódcy, U-47 stał się jednym z najskuteczniejszych okrętów podwodnych w historii pod względem wielkości zatopionego tonażu. Ogółem uznano mu zatopienie 32 jednostek o łącznym tonażu 202 514 tony. Ochrzczony mianem „byka ze Scapa Flow”, U-47 zaginął na północnym Atlantyku w marcu 1941 roku. Śmierć Günthera Priena wywołała głęboki szok w Niemczech. Utrata w ciągu zaledwie 10 kolejnych dni trzech najskuteczniejszych dotąd niemieckich U-Bootów, U-47, U-100 Joachima Schepke oraz U-99 Otto Kretschmera, stanowiła cezurę kończącą pasmo sukcesów niemieckich okrętów podwodnych.
U-47 był średniej wielkości okrętem podwodnym przeznaczonym do długotrwałych patroli na wodach Atlantyku i Morza Północnego. Miał 753 tony wyporności na powierzchni oraz 857 ton w zanurzeniu. Zasięg na powierzchni wynosił 6500 mil morskich z prędkością 12 węzłów. Okręt wyposażony w sonar GHG, zdolny był do bezpiecznego zanurzenia się na głębokość 220 metrów. W zanurzeniu mógł pływać z maksymalną prędkością 8 węzłów. Załoga U-47 składała się z 44 oficerów i marynarzy, zaś jego uzbrojenie główne stanowiło 14 torped G7a i G7e wystrzeliwanych z 5 wyrzutni torpedowych.