ulica w Warszawie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Ulica Estońska – ulica na Saskiej Kępie, w dzielnicy Praga-Południe w Warszawie, biegnąca od skrzyżowania z ul. Berezyńską do skrzyżowania z ul. Jakubowską. Jej zabudowę stanowią domy mieszkalne, pochodzące częściowo z okresu dwudziestolecia międzywojennego, z czego jeden wpisany jest do rejestru zabytków. Jej nazwa poświęcona jest Estonii, jednemu z państw utworzonych po I wojnie światowej, co wpisuje się w nazewnictwo kilku sąsiednich ulic, szczególnie wobec równoległych Finlandzkiej i Łotewskiej[1].
| Saska Kępa | |||||||||||||||||||
 Ulica Estońska, widok z ul. Berezyńskiej w kierunku ul. Jakubowskiej | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||
 52°14′12,3″N 21°02′55,3″E | |||||||||||||||||||
Ulica Estońska stanowi łącznik między ul. Berezyńską a Jakubowską. Znajduje się w północno-zachodniej części Saskiej Kępy, blisko ronda Waszyngtona. Jest ulicą jednokierunkową, z przejazdem możliwym w kierunku południowym. Nie przebiegają przez nią trasy komunikacji miejskiej, ani drogi dla rowerów.
Nazwa ulicy została nadana uchwałą Rady Miejskiej Warszawy z dnia 27 września 1926[2].
Najstarsze zachowane przy ul. Estońskiej domy pochodzą z lat 30. XX wieku. Są one pozostałością aktywnej działalności architektów promujących rozwiązania w duchu modernizmu i funkcjonalizmu[3]. Szczególnym przykładem jest dom własny Jadwigi Dobrzyńskiej i Zygmunta Łobody z 1932 stanowiący pierwotnie przykład skrajnego funkcjonalizmu[4]. Dom zaprojektowany przez Helenę i Szymona Syrkusów w 2. połowie lat 30. zachował się w kształcie bardzo zbliżonym do pierwotnego. W grudniu 2013 dwie organizacje pozarządowe zgłosiły wniosek o wpisanie budynku do rejestru zabytków[5].
