Vestlandet
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Vestlandet (wym. norw. /ˈvɛstˈlɑnə/) – region w południowo-zachodniej Norwegii, położony wzdłuż wybrzeża Oceanu Atlantyckiego. Obejmuje obecnie trzy okręgi (fylke): Møre og Romsdal, Vestland i Rogaland[1], dawniej zaliczano do niego także Sørlandet (Agder), zachodnią część Telemarku, Hallingdal, Valdres i północną część doliny Gudbrandsdalen[2]. Region zajmuje powierzchnię 58 582 km²[3] i w 2015 liczył 1 350 548 mieszkańców[4]. Główne miasta regionu to Bergen i Stavanger. Przede wszystkim na dialektach Vestlandetu Ivar Aasen oparł nynorsk, obecnie jeden z dwóch standardowych wariantów zapisu języka norweskiego[5]. W tym regionie wariant ten jest także używany najczęściej, chociaż przede wszystkim na obszarach wiejskich[6].
| region (landsdel) | |
 Stavanger, Bergen, Ålesund, Selje, Briksdalbreen, Kvitsøy, Hå, Steindalsfossen, Folgefonna, Ørsta, Aurland | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Powierzchnia |
58,582 km² |
| Populacja • liczba ludności |
|
| • gęstość |
23 os./km² |
Położenie na mapie Norwegii.svg) | |
| Strona internetowa | |
Portal  Norwegia | |
Vestlandet notuje znaczny wzrost gospodarczy od 1969 roku, kiedy rozpoczęto eksploatację złóż ropy naftowej na skalę przemysłową[7]. Region charakteryzuje się najniższym bezrobociem[8] i przestępczością[9], a także najbardziej innowacyjną gospodarką[10], chociaż zwrócono uwagę na jej uzależnienie od przemysłu paliwowego[11].