Loading AI tools
polski artysta Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Zych (ur. 29 maja 1900 w Przemyślu, zm. 24 czerwca 1964 w Warszawie)[1] – polski artysta-plastyk zajmujący się m.in. szkłem artystycznym.
Studiował na Politechnice Lwowskiej (1920–1924) oraz w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych[uwaga 1] (1925–1933[uwaga 2]), m.in. u prof. Leona Pękalskiego i prof. Karola Tichego[1][2]. W międzyczasie pracował na tej pierwszej jako asystent (1928, u prof. Kazimierza Bartla)[1]. Po uzyskaniu dyplomu w 1934, w latach 1936-1939 pracował na ASP jako asystent u prof. Bohdana Pniewskiego[1][3]. Równocześnie był zatrudniony w Muzeum Narodowym w Warszawie u Bohdana Marconiego jako konserwator obrazów[1][3]. Po II wojnie światowej, do 1949 współpracował z zakładami przemysłowymi, prowadząc kursy doszkalające – w zakresie malowania na fajansie dla pracownic fabryki fajansu we Włocławku oraz malowania na tkaninie w zakładzie w Milanówku[1]. W latach 1949–1952 asystował prof. Wojciechowi Jastrzębowskiemu na warszawskiej ASP, od 1950 pełniąc funkcję kierownika pracowni ceramiki[3]. Od 1953 do 1955 kierował pracownią malarstwa w warszawskiej Pracowni Sztuk Plastycznych[1]. Od 1956 mieszkał na Saskiej Kępie w Warszawie[2].
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera: 170-3-21)[4].
Był artystą wszechstronnym; uprawiał malarstwo (sztalugowe, ścienne, na szkle), tworzył szkło artystyczne i użytkowe oraz ceramikę artystyczną i użytkową. Projektował też tkaniny[1].
Dekorował malarsko wnętrza kościołów: rekonstruował freski w kościele w Węgrowie (1936–1942), namalował polichromie w kościołach w Goźlinie (1934), Imielnicy (1950, obecnie Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Płocku), Stryju[1][3].
Mozaika jego autorstwa zdobiła Dom Chłopa w Warszawie, jednak w 2002 została skuta[2]. Zachowała się natomiast mozaika upamiętniająca zamach na Café Club na rogu Alei Jerozolimskich i Nowego Światu w Warszawie (współautorką była żona artysty, Wanda Zych[5]) oraz mozaikowa oprawa zegara w głównym budynku Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 1955[1][6].
Zych interesował się technologicznymi aspektami obróbki szkła, eksperymentując z masą szklaną w celu uzyskania kolorów i faktur odpowiadających szkłom antycznym[7]. Z uwagi na złożoną kolorystykę i liczne efekty w rodzaju spękań, porów i wykwitów, jego prace budziły skojarzenia z ówczesną ceramiką artystyczną, zdobioną szkliwami redukcyjnymi[7]. Twórczość w dziedzinie szkła artystycznego od 1959 realizował w hucie na Targówku[8]. Jego Głowy – cykl wolnoformowanych szklanych rzeźb – należą do najbardziej oryginalnych pozycji w dorobku polskiego szkła artystycznego[9]. Przedstawiają one ekspresyjne, zdeformowane sylwetki głów ludzkich[10]. Krytycy widzieli w Głowach nawiązanie do sztuki prymitywnej, totemów indiańskich[10].
Uczestniczył w licznych wystawach krajowych i zagranicznych[2]. Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze, Muzeum Okręgowego w Olsztynie[11].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.