Wilhelm I Hohenzollern

Wilhelm I Hohenzollern, urodzony jako Wilhelm Friedrich Ludwig von Preußen (ur. 22 marca 1797 w Berlinie, zm. 9 marca 1888 tamże) – regent, a później król Prus w latach 1861–1888 z dynastii Hohenzollernów, prezydent Związku Północnoniemieckiego w latach 1867–1871, a od 1871 cesarz niemiecki. Współtwórca II Rzeszy Niemieckiej. Wilhelm był drugim synem króla Fryderyka Wilhelma III Pruskiego i królowej Luizy z dynastii meklemburskiej.

Quick facts: Okres, Poprzednik, Następca, Okres, Poprzedni... ▼

Wilhelm I Hohenzollern

Król Prus
Okres	od 2 stycznia 1861 do 9 marca 1888
Poprzednik	Fryderyk Wilhelm IV Hohenzollern
Następca	Fryderyk III Hohenzollern
Prezydent Związku Północnoniemieckiego
Okres	od 1 lipca 1867 do 18 stycznia 1871
Poprzednik	urząd powstał
Następca	urząd zniesiony
Cesarz niemiecki
Okres	od 18 stycznia 1871 do 9 marca 1888
Poprzednik	tytuł powstał
Następca	Fryderyk III Hohenzollern
Dane biograficzne
Dynastia	Hohenzollernowie
Data urodzenia	22 marca 1797
Data śmierci	9 marca 1888
Ojciec	Fryderyk Wilhelm III Pruski
Matka	Luiza Pruska
Rodzeństwo	Fryderyk Wilhelm IV
Żona	Augusta z Saksonii-Weimaru-Eisenach
Dzieci	Fryderyk III Hohenzollern, Luiza Badeńska
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Quick facts: Data i miejsce urodzenia, Data śmierci,... ▼

Wilhelm von Hohenzollern

General der Infanterie
Data i miejsce urodzenia	22 marca 1797 Berlin
Data śmierci	9 marca 1888
Przebieg służby
Lata służby	1807–1861
Siły zbrojne	Armia Prus
Jednostki	1 pułk gwardii piechoty
Główne wojny i bitwy	wojny napoleońskie

Wilhelm I znany był powszechnie pod przydomkiem „księcia kartaczy” (Kartätschenprinz), jaki przylgnął do niego po stłumieniu powstania w Wielkim Księstwie Badenii w kwietniu 1848 oraz „białobrody” – w aluzji do średniowiecznego cesarza Fryderyka I Barbarossy – „rudobrodego”.

W latach 1858–1861 zastępował w sprawowaniu władzy swego chorego nerwowo brata, króla Fryderyka Wilhelma IV, w 1861 r. koronował się w Królewcu na króla Prus. Dziesięć lat później (18 stycznia 1871), po zwycięstwie Prus w wojnie z Francją, w podparyskim Wersalu obwołano go cesarzem niemieckim (wzniesiono wówczas okrzyk na cześć „cesarza Wilhelma”). Zmarł w „roku trzech cesarzy” (1888).