Wybory parlamentarne we Francji w 2017 roku

Wybory parlamentarne we Francji w 2017 roku – wybory do Zgromadzenia Narodowego, w których pierwsza tura odbyła się 11 czerwca 2017, a druga 18 czerwca 2017. Wybranych zostało 577 parlamentarzystów na XV kadencję Zgromadzenia Piątej Republiki (od 1958). Wybory odbyły się miesiąc po wyborach prezydenckich, w których zwyciężył kandydat klubu En Marche Emmanuel Macron, pokonując w drugiej turze kandydatkę Frontu Narodowego Marine Le Pen. Były to pierwsze wybory, gdzie w drugiej turze nie znalazł się przedstawiciel socjalistów ani gaullistów.

Wybory parlamentarne we Francji w 2017 roku

Państwo	Francja
Rodzaj	wybory parlamentarne
Data przeprowadzenia	11 czerwca 2017 (I tura) 18 czerwca 2017 (II tura)
Ordynacja wyborcza	większościowa
Głosowanie
Wyniki I tury: REM 28,21% LR 15,77% FN 13,2% FI 11,03% PS 7,44% MoDem 4,12% UDI 3,03% PCF 2,72% DLF 1,17% PRG 0,47% Inni[a] 12,84%
Wyniki II tury: REM 43,03% LR 22,23% FN 8,75% MoDem 6,06% PS 5,68% FI 4,86% UDI 3,04% PCF 1,2% PRG 0,36% DLF 0,1% Inni[b] 4,67%
Frekwencja: I tura: 48,70% II tura: 42,64%
poprzednie: 2012 następne: 2022
Strona internetowa

Kampania wyborcza

Walka Robotnicza

Walka Robotnicza zapowiedziała wystawienie kandydatów w 553 okręgach wyborczych, z czego 539 w metropolitarnej Francji, 6 w Réunion, 4 na Martynice oraz 4 w Gwadelupie^[1].

Francja Niepokorna

Francja Niepokorna – polityczny ruch założony przez Jean-Luca Mélenchona (kandydata, który uzyskał ponad 19% poparcia w wyborach prezydenckich) wystawił kandydatów we wszystkich 577 okręgach wyborczych^[2].

Francuska Partia Komunistyczna (PCF)

Mimo że Francuska Partia Komunistyczna formalnie poparła kandydaturę Mélenchona w wyborach prezydenckich^[3], wystawiła kandydatów w wyborach parlamentarnych. Po porażce Mélenchona w pierwszej turze wyborów prezydenckich, Pierre Laurent wezwał Francję Niepokorną do sojuszu^[4], jednakże rozmowy o wspólnym starcie nie przyniosły skutku i 9 maja Francja Niepokorna ogłosiła, że wystartuje w wyborach bez sojuszu z PCF^[5].

Europa Ekologia – Zieloni (EELV)

W zamian za poparcie kandydata PS Benoît Hamona w wyborach prezydenckich, Partia Socjalistyczna zagwarantowała EELV 42 miejsca w wyborach parlamentarnych. EELV zobowiązała się nie wystawiać kandydatów w 53 okręgach wyborczych.

Partia Socjalistyczna (PS)

Partia wystawiła własnych kandydatów w 400 okręgach, reszta okręgów zostanie przydzielona EELV, Lewicowej Partii Radykalnej (PRG) oraz innym koalicjantom^[6].

La République En Marche! i MoDem

En Marche! – ruch założony przez prezydenta Francji Emmanuela Macrona, planowała wystawić kandydatów we wszystkich 577 okręgach wyborczych, gdzie prawie połowa kandydatów ma pochodzić z organizacji społecznych, drugą połowę mają reprezentować politycy – w tym kobiety mają stanowić połowę. François Bayrou, Ruchu Demokratycznego w wyborach prezydenckich poparł kandydaturę założyciela En Marche!, w zamian przyznanie jego partii 90 miejsc w wyborach. Po zwycięstwie w wyborach prezydenckich Macron zrezygnował z posady szefa En Marche!, a jego rolę jako tymczasowego lidera przejęła Catherine Barbaroux. Ruch wystartował w wyborach pod nazwą „La République En Marche!”, lista z nazwiskami wszystkich kandydatów pojawiła się 11 maja^[7].

Republikanie

2 maja poinformowano, iż szefem kampanii wyborczej Republikanów będzie François Baroin^[8]

7 marca biuro wykonawcze Unii Demokratów i Niezależnych poinformowało, iż wystartuje w wyborach w sojuszu z Republikanami, rezerwując 96 okręgów wyborczych (w tym 28, gdzie obecnymi przedstawicielami są przedstawiciele UDI). W 42 okręgach zapowiedziano prawybory między kandydatami UDI oraz Republikanów^[9].

Powstań Francjo

Powstań Francjo (partia kandydata w wyborach prezydenckich Nicolasa Dupont-Aignana, zamierza wystawić kandydatów we wszystkich 577 okręgach wyborczych^[10].

Front Narodowy (FN)

W grudniu 2016 Front Narodowy skończył początkowe przygotowania do wyborów parlamentarnych. Średni wiek kandydatów to 47 lat, prawie 80% z nich miało już mandat lokalny (np. w radzie miasta). W 2012 tylko 10% miało takie mandaty.

Wyniki wyborów

Partie i koalicje				I tura		II tura		Mandaty
				Głosy	%	Głosy	%	I	II	Σ	%
		La République En Marche!	REM	6 391 269	28,21	7 826 245	43,06	2	306	308	53,38
		Ruch Demokratyczny	MoDem	932 227	4,12	1 100 656	6,06	0	42	42	7,28
Większość prezydencka				7 323 496	32,33	8 926 901	49,12	2	348	350	60,66
		Republikanie	LR	3 573 427	15,77	4 040 203	22,23	0	112	112	19,41
		Unia Demokratów i Niezależnych	UDI	687 225	3,03	551 784	3,04	1	17	18	3,12
		Divers droite[c]	DVD	625 345	2,76	306 074	1,68	0	6	6	1,04
Prawica parlamentarna				4 885 997	21,56	4 898 061	26,95	1	135	136	23,57
		Partia Socjalistyczna	PS	1 685 667	7,44	1 032 842	5,68	0	30	30	5,20
		Divers gauche[d]	DVG	362 281	1,60	263 488	1,45	1	11	12	2,08
		Lewicowa Partia Radykalna	PRG	106 311	0,47	64 860	0,36	0	3	3	0,52
Lewica parlamentarna				2 154 269	9,51	1 361 190	7,49	1	44	45	7,80
	Francja Niepokorna		FI	2 497 622	11,03	883 573	4,86	0	17	17	2,95
	Francuska Partia Komunistyczna		PCF	615 487	2,72	217 833	1,20	0	10	10	1,73
	Front Narodowy		FN	2 990 454	13,20	1 590 869	8,75	0	8	8	1,39
	Partie regionalne		REG	204 049	0,90	137 490	0,76	0	5	5	0,87
	Partie ekologiczne		ECO	973 527	4,30	23 197	0,13	0	1	1	0,17
	Powstań Francjo		DLF	265 420	1,17	17 344	0,10	0	1	1	0,17
	Skrajna prawica		EXD	68 320	0,30	19 034	0,10	0	1	1	0,17
	Skrajna lewica		EXG	175 214	0,77	—	—	—	0	0	0,00
	Pozostali		DIV	500 309	2,21	100 574	0,55	0	3	3	0,52
Ogółem				22 654 164	100,00	18 176 066	100,00	4	573	577	100,00
Głosy puste				357 098	1,54	1 409 784	6,99
Głosy nieważne				156 326	0,67	578 765	2,87
Frekwencja				23 167 508	48,70	20 164 615	42,64
Uprawnieni do głosowania				47 570 988	—	47 293 103	—
Źródło: Ministerstwo Spraw Wewnętrznych

Zobacz też

• Wybory prezydenckie we Francji w 2012 roku
• Francuscy deputowani do Zgromadzenia Narodowego XIII kadencji

Linki zewnętrzne

• www.election-politique.com. election-politique.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-01)].

Uwagi

1. Suma głosów oddanych na kandydatów partii ekologicznych i regionalnych, klasyfikowanych jako przedstawiciele divers droite, divers gauche, skrajnej prawicy i skrajnej lewicy oraz pozostałych kandydatów niezależnych.
2. Suma głosów oddanych na kandydatów partii ekologicznych i regionalnych, klasyfikowanych jako przedstawiciele divers droite, divers gauche, skrajnej prawicy oraz pozostałych kandydatów niezależnych.
3. Identyfikowani z prawicą kandydaci niezależni, kandydaci małych partii oraz ugrupowań regionalnych, a także „dysydenci” z Republikanów oraz Unii Demokratów i niezależnych startujący bez poparcia swoich ugrupowań.
4. Identyfikowani z lewicą kandydaci niezależni, kandydaci małych partii oraz lewicowych ugrupowań regionalnych, a także „dysydenci” z Partii Socjalistycznej i Lewicowej Partii Radykalnej startujący bez poparcia swoich ugrupowań.