Abba transversa

Abba transversa – gatunek pająka z rodziny krzyżakowatych, jedyny z monotypowego rodzaju Abba.

Abba transversa
(Rainbow, 1912)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	Araneomorphae
Rodzina	krzyżakowate
Rodzaj	Abba Castanheira et Framenau, 2023
Gatunek	Abba transversa
Synonimy
Araneus transversus Rainbow, 1912

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1912 roku przez Williama Josepha Rainbowa pod nazwą Araneus transversus^[1][2]. Jako miejsce typowe wskazano Blackall Ranges w australijskim Queenslandzie. W 2023 roku Pedro de S. Castanheira i Volker W. Framenau dokonali redeskrypcji gatunku i umieścili go w nowym, monotypowym rodzaju Abba. Nazwą rodzajową upamiętniono szwedzki zespół muzyczny ABBA^[3].

Morfologia

Pająki te osiągają od 3 do 3,5 mm długości w przypadku samców i od 4 do 4,5 mm długości w przypadku samic. Karapaks jest dłuższy niż szeroki, w zarysie gruszkowaty, ubarwiony zielono. Ośmioro oczu rozmieszczonych jest w dwóch szeregach. Oczy pary przednio-bocznej są największe i nieco wystają poza obrys karapaksu. Oczy pary tylno-środkowej leżą nieco bardziej z przodu niż tylno-bocznej, te z kolei leżą na wspólnych wzgórkach z oczami pary przednio-bocznej. Jamka karapaksu u obu płci jest poprzeczna. Szczękoczułki mają po trzy równych rozmiarów zęby na krawędziach tylnych i przednich. Niemal kwadratowe szczęki są żółte z ciemnymi brzegami przednimi. Warga dolna jest szersza niż dłuższa. Sternum jest dłuższe niż szerokie, zielono ubarwione. Kolejność par zielonych odnóży od najdłuższej do najkrótszej to: I, IV, II, III. U samca pierwsza para odnóży dysponuje około pięcioma silnymi makroskopowymi szczecinami prolateralnymi na goleniach. Opistosoma (odwłok) jest niewiele dłuższa niż szeroka, owalna w zarysie, nieco spłaszczona grzbietobrzusznie, pozbawiona guzków barkowych i sigilli. Wierzch jej jest beżowy do szarego z parą pośrodkowych ciemnych kropek i białym nalotem, spód zaś zielony^[3].

Genitalia samicy mają płytkę płciową o zaokrąglonej podstawie, szerokim i silnie zeklerotyzowanym przedsionku z otworami kopulacyjnymi w tylnej części, długim jak przedsionek i zaopatrzonym w kieszonkę końcową trzonku oraz większych od przedsionka, w kształcie kulistych do jajowatych spermatekach. Samiec ma nogogłaszczki z dwoma szczecinkami na rzepce, podłużnym i hakowatym paracymbium, niemal kwadratowo szpatułkowatą apofizą medialną z zesklerotyzowanym i palcowatym wierzchołkiem, słabo wykształconym radix, szerszą niż dłuższą i zaokrągloną apofizą terminalną, błoniastym, wydłużonym i na szczycie lekko zakrzywionym konduktorem oraz grubym, silnie zesklerotyzowanym, u podstawy zakrzywionym embolusem^[3].

Ekologia i występowanie

Pająk rozmieszczony wzdłuż wschodnich wybrzeży Australii od północnego Queenslandu po południową Nową Południową Walię. Bytuje w piętrze runa i podszytu świetlistych lasów^[3].