Adam Heinz (ur. 20 listopada 1914 w Krakowie, zm. 1 czerwca 1984 tamże^[1]) – polski językoznawca specjalizujący się w językoznawstwie ogólnym i filologii klasycznej, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uchodzi za jednego z najwybitniejszych polskich strukturalistów^[2].

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...

Adam Heinz

Data i miejsce urodzenia	20 listopada 1914 Kraków
Data i miejsce śmierci	1 czerwca 1984 Kraków
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filologia klasyczna, językoznawstwo ogólne
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1950
Profesura	1969
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie
Odznaczenia

Zamknij

W 1934 zdał maturę w Gimnazjum im. Bartłomieja Nowodworskiego. W latach 1934–1939 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. W lutym 1945 został asystentem wolontariuszem przy Seminarium Indoeuropejskim na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1946 uzyskał dyplom magistra filozofii w zakresie filologii klasycznej. W 1950 obronił przygotowaną pod kierunkiem Jana Safarewicza rozprawę doktorską pt. Indoeuropejskie pierwiastkowe nomina w łacinie w 1958 otrzymał nominację na docenta. W 1969 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach 1970–1972 pracował jako profesor kontraktowy językoznawstwa ogólnego i słowiańskiego na uniwersytecie w Nancy. Od października 1973 do śmierci w 1984 kierownik Katedry Językoznawstwa Ogólnego UJ. Wcześniej, w latach 1959–1970, profesor w Katedrze Językoznawstwa w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a ponadto tytułem Zasłużonego Nauczyciela Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[3].