Adam Paweł Popowicz

Adam Paweł Popowicz (ur. 22 sierpnia 1894 w Złoczowie, zm. ?) – pułkownik żandarmerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Adam Paweł Popowicz

pułkownik żandarmerii
Data i miejsce urodzenia	22 sierpnia 1894 Złoczów
Data śmierci	nie wcześniej niż wrzesień 1939
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Ministerstwo Spraw Wojskowych
Stanowiska	szefa Samodzielnego Wydziału Żandarmerii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 22 sierpnia 1894 w Złoczowie, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Pawła i Marii ze Stokłosów^[1] [2].

W latach 1900–1904 uczęszczał do szkoły powszechnej, a w latach 1904–1912 był uczniem C. K. Gimnazjum w Złoczowie^[3]. W dniach 6–8 maja (część pisemna) oraz 3–5 czerwca 1912 (część ustna) złożył egzamin dojrzałości z odznaczeniem^[4][5].

1 czerwca 1921, w stopniu rotmistrza, pełnił służbę w Dowództwie Żandarmerii Wojskowej w Warszawie, a jego oddziałem macierzystym był Dywizjon Żandarmerii Wojskowej Nr 6^[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 17. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii^[7]. 20 września 1926 został przeniesiony z 6 Dywizjonu Żandarmerii we Lwowie do Wydziału Żandarmerii w Departamencie I Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko kierownika referatu^[8]. Z dniem 1 lutego 1927 został przeniesiony służbowo do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych na okres sześciu miesięcy^[9]. W czerwcu 1927 został zwolniony z zajmowanego stanowiska w Departamencie Piechoty MSWojsk. z „pozostawieniem na przeniesieniu służbowym w MSWewn.”^[10]. Z dniem 1 sierpnia 1927 przedłużono mu przeniesienie służbowe o kolejne sześć miesięcy, a z dniem 1 lutego 1928 o kolejne sześć miesięcy^[11][12]. 21 stycznia 1930 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 1 Dywizjonu Żandarmerii w Warszawie^[13]. 18 lutego 1930 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii^[14][15]. Obowiązki dowódcy dywizjonu wykonywał do 1 września 1939. W międzyczasie awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 1. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii^[16]. 1 września 1939 został przeniesiony do Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko szefa Samodzielnego Wydziału Żandarmerii.

Był żonaty, miał syna Adama (ur. 3 kwietnia 1924) i córkę Krystynę (ur. 25 maja 1925).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7146 – 17 maja 1922^[17]
• Krzyż Niepodległości – 7 lipca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[18][19][2]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 10 listopada 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”^[20][21]
• Krzyż Walecznych dwukrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi – 10 grudnia 1928 „za zasługi na polu organizacji służby bezpieczeństwa”^[22][23]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości