Adolf Forbert

Adolf Forbert (ur. 21 października 1911 w Warszawie, zm. 23 czerwca 1992 tamże) – polski fotograf, operator filmów fabularnych i dokumentalnych oraz reżyser filmów dokumentalnych.

Adolf Forbert

Data i miejsce urodzenia	21 października 1911 Warszawa
Data i miejsce śmierci	23 czerwca 1992 Warszawa
Zawód	fotograf, operator, reżyser
Lata aktywności	1929–1992
Odznaczenia

Grób Adolfa Forberta na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie

Życiorys

Urodził się w Warszawie, w żydowskiej rodzinie Leona Forberta, fotografa, producenta filmowego i projektanta dekoracji filmowych. Miał brata Władysława, operatora filmowego. W latach 1929–1931 pracował w Australii jako asystent operatora kroniki filmowej. W 1931 założył w Warszawie laboratorium filmowe Sektor, którego był kierownikiem do 1939.

Po wybuchu II wojny światowej uciekł do radzieckiej strefy okupacyjnej. W latach 1939–1941 był operatorem radzieckiej kroniki filmowej. W 1941 dostał się do niewoli niemieckiej, z której udało mu się zbiec. W 1943 wraz z bratem Władysławem trafił do Czołówki Filmowej armii gen. Zygmunta Berlinga. W 1945 nagrał wyzwalanie Krakowa.

Był współzałożycielem Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi, w latach 1948–1983 profesorem na Wydziale Operatorskim oraz w latach 1951–1952 jego dziekanem. Od 1982 na emeryturze. Od 1948 był członkiem PZPR.

Jest pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (sektor 2a-3-35)^[1].

Wykonał zdjęcia

• 1971: Od wulkanu do lodowca
• 1969: Polonez
• 1966: Bicz Boży
• 1964: Bigos
• 1964: Panienka z okienka
• 1961: Komedianty
• 1955: Pieśni nad Wisłą
• 1955: Podhale w ogniu
• 1953: Sprawa do załatwienia
• 1953: Pościg
• 1952: 1 maja w Warszawie 1952
• 1951: Załoga
• 1949: Czarci żleb
• 1948: Harmonia
• 1948: Stalowe serca
• 1948: Bronek z Widzewa
• 1947: Ślepy tor
• 1946: Zakazane piosenki
• 1946: Suita warszawska
• 1945: Majdanek – cmentarzysko Europy
• 1945: 2×2=4
• 1945: Zagłada Berlina
• 1945: Ballada f-moll
• 1939: Żołnierz królowej Madagaskaru
• 1938: Strachy
• 1937: Weseli biedacy
• 1934: Zamarłe echo

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (6 lipca 1954)^[2]
• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi (22 stycznia 1946)^[3]
• Medal 40-lecia Polski Ludowej^[4]

Nagrody

• Państwowa Nagroda Artystyczna II stopnia (zespołowa) w dziale kinematografii za zdjęcia do filmu Czarci żleb (1950)^[5]