Adolf Rading

Adolf Peter Rading (ur. 2 marca 1888 w Berlinie, zm. 4 kwietnia 1957 w Londynie) – niemiecki architekt modernistyczny, działający także w Palestynie i Wielkiej Brytanii.

Adolf Rading

Data i miejsce urodzenia	2 marca 1888 Berlin
Data i miejsce śmierci	4 kwietnia 1957 Londyn
Narodowość	niemiecka
Alma Mater	Szkoła Rzemiosła Budowlanego w Berlinie
Uczelnia	Państwowa Akademia Sztuki i Rzemiosła Artystycznego we Wrocławiu
Wpływy	August Endell, Peter Behrens
Praca
Budynki	Dom własny we Wrocławiu 1922 Loża Niezależnego Zakonu Odd Fellows we Wrocławiu 1925-27 Apteka „Pod Murzynem” we Wrocławiu 1925-28 Willa doktora Kriebla we Wrocławiu 1927 Wieżowiec na wystawie WuWA we Wrocławiu 1929

Dom własny Adolfa Radinga przy ul. Sochaczewskiej 4 we Wrocławiu

Redakcja Gazety Wyborczej we Wrocławiu, dawna apteka „Pod Murzynem”

Loża Niezależnego Zakonu Odd Fellows, później kino „Lwów” we Wrocławiu

Życiorys

Po studiach, które ukończył w 1908, był asystentem Augusta Endella (1871–1925), Alberta Gessnera (1868–1953) i Petera Behrensa (1868–1940)^[1]. Od 1911 do wybuchu I wojny światowej pracował dla Endella, który stał się dla niego mentorem^[1]. Podczas wojny służył na froncie, a po jej zakończeniu przeniósł się do Wrocławia, gdzie pracował najpierw jako asystent Endella, a od 1923 jako wykładowca architektury w Państwowej Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego^[1].

Od 1926 prowadził wspólne biuro z Hansem Scharounem w Berlinie^[1].

Był członkiem Werkbundu i wziął udział w jego dwóch wystawach: w Stuttgarcie-Weißenhofie (1927) i we Wrocławiu-Dąbiu.

W 1933, kiedy władzę przejęli antysemicko nastawieni naziści, ze względu na żydowskie pochodzenie żony (Else Leschnitzer, córki właścicielki apteki „Pod Murzynem”), wyemigrował do Francji. W 1936 wyjechał do Palestyny, gdzie wraz z Curtem Reinschem (1892–1952) prowadził biuro architektoniczne, projektując prywatne domy mieszkalne^[1]. Od 1943 był doradcą ds. architektury w magistracie Hajfy, a od 1945 prowadził tamtejszy urząd urbanistyczny^[1].

W 1950 ze względu na nasiloną wrogość do Niemców wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie w 1952 przyjął obywatelstwo brytyjskie^[1]. W tym samym roku założył wraz z Fritzem Heinrichem Herrmannem (1898–1983) pracownię architektoniczną^[1].

Wybrane dzieła

• 1922 – dom własny we Wrocławiu przy ulicy Sochaczewskiej 4
• 1922-24 – domy szeregowe i wielorodzinne przy ul. Wandy, Słowiczej i Hallera we Wrocławiu
• 1925–1927 – loża Niezależnego Zakonu Odd Fellows we Wrocławiu
• 1925 – pierwsza przebudowa apteki „Pod Murzynem” we Wrocławiu
• 1927 – dom jednorodzinny na wystawie na wystawie mieszkaniowej Weißenhof w Stuttgarcie, rozebrany w 1956^[1]
• 1927 - dworzec kolejowy w Sulikowie
• 1928 – druga przebudowa apteki „Pod Murzynem” na (obecnie redakcja „Gazety Wyborczej”), wspólnie z Hansem Leistikowem
• 1927 – dom jednorodzinny dr. Kriebla przy ulicy Lipińskiego 1 na Zalesiu we Wrocławiu
• 1929 – budynek wielorodzinny na wystawie „Mieszkanie i Miejsce Pracy” (WUWA) we Wrocławiu, pierwotnie planowany jako wieżowiec (dawniej akademik „Pancernik”)^[1]
• 1929–1930 – dom dra Rabego w Zwenkau koło Lipska^[2]
• 1930–1933 – dom wielorodzinny w Berlinie w dzielnicy Lichtenberg
• 1943–1950 – plan miasta Hajfa
• 1939 – dom Maurice'a Gerzona w Hajfie
• 1944 – fabryka perfum Maurice'a Gerzona w Hajfie