Agrilus guerini

Agrilus guerini – gatunek chrząszcza z rodziny bogatkowatych i podrodziny Agrilinae. Rzadki gatunek reliktowy, występujący na rozproszonych stanowiskach w Europie. Larwy przechodzą rozwój w wierzbach.

Agrilus guerini
Lacordaire, 1835
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Nadrodzina	bogatki
Rodzina	bogatkowate
Podrodzina	Agrilinae
Plemię	opiętki
Podplemię	Agrilina
Rodzaj	Agrilus
Gatunek	Agrilus guerini

Taksonomia

Gatunek ten opisał jako pierwszy Jean Théodore Lacordaire w 1835 roku, w publikacji współautorstwa Jean Baptiste’a Boisduvala^[1].

Morfologia

Chrząszcz o mocno wydłużonym ciele długości od 8,5 do 12 mm, ubarwiony czarno z niebieskim lub zielonym połyskiem metalicznym. Głowa zaopatrzona jest w duże oczy niemal stykające się z przednią krawędzią przedplecza. Przedplecze ma podwójną krawędź boczną. Pokrywy mają trzy pary plamek z gęstego, białego owłosienia. Pierwsza zlokalizowana przy nasadzie pokryw, wewnętrznie od guzów barkowych, druga tuż przed środkiem długości pokryw, a trzecia w pobliżu szwu w tylnej ich połowie. Tylne końce pokryw są przedłużone w rozchylone, spiczaste wierzchołki. Na spodzie ciała plamki z gęstych, jasnych włosków umieszczone są na zewnętrznych stronach bioder tylnych odnóży, sternitach od drugiego do piątego oraz pleurytach pierwszych, trzecich, czwartych i piątych. Pygidium ma tył wyciągnięty w długi wyrostek^[2].

Ekologia i występowanie

Owad monofagiczny. Larwy są kambiofagiczne. Przechodzą rozwój pod korą i w drewnie bielastym^[3] wierzby iwy i wierzby uszatej^[2][3], wybierając na żerowisko gałęzie o średnicy około 5 cm. Osobniki dorosłe obserwuje się od czerwca do lipca. Najczęściej siadają na wierzbach^[3].

Gatunek palearktyczny, znany z Francji, Luksemburga, Niemiec, Austrii, Włoch, Szwecji^[4], Polski^[5], Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Słowenii, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Macedonii Północnej, oraz europejskiej części Rosji^[4]. Owad rzadki^[2], uznawany za relikt przedlodowcowy. Zasięg ma silnie porozrywany i współcześnie ograniczony do izolowanych stanowisk^[3]. W Polsce stwierdzono go jedynie w Puszczy Białowieskiej i Biebrzańskim Parku Narodowym^[5]. Na „Czerwonej liście zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce” umieszczony jest jako zagrożony gatunek o niedostatecznie rozpoznanym statusie (DD)^[6]. Z kolei na „Czerwonej liście Republiki Federalnej Niemiec” opiętek ten umieszczony jest jako gatunek wymierający^[7], a na „Czerwonej liście bogatkowatych Saksonii-Anhalt” jako gatunek wymarły^[8].