Alicja Solska-Jaroszewicz

Alicja Solska-Jaroszewicz z domu Duchińska (ur. 6 października 1925 w Warszawie^[1], zm. 1 września 1992 tamże) – polska dziennikarka, żona premiera Piotra Jaroszewicza, uczestniczka powstania warszawskiego, podpułkownik.

Alicja Solska-Jaroszewicz

Alicja Duchińska

Inka

podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	6 października 1925 Warszawa
Data i miejsce śmierci	1 września 1992 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Związek Walki Młodych,  Armia Ludowa
Jednostki	Warszawski Sztab AL
Stanowiska	kierownictwa kolportażu gazet ZWM, łączniczka Sztabu warszawskiej AL, przewodniczka po kanałach
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa powstanie warszawskie
Późniejsza praca	dziennikarka
Odznaczenia

Alicja Solska-Jaroszewicz

Data urodzenia	6 października 1925
Data śmierci	1 września 1992
Małżonka premiera Rzeczypospolitej Polskiej Ludowej
Okres	od 23 grudnia 1970 do 18 lutego 1980
Małżonek	Piotr Jaroszewicz
Poprzednik	Krystyna Tempska-Cyrankiewicz
Następca	Lidia Babiuch

Grób Piotra Jaroszewicza i Alicji Solskiej-Jaroszewicz na komunalnym cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Dzieciństwo

Była córką Antoniego Duchińskiego i Marii z domu Pomianowskiej^[1].

Okupacja

Porucznik Alicja Duchińska podczas II wojny światowej walczyła, pod pseudonimem „Inka”, w szeregach Związku Walki Młodych i Armii Ludowej. W okresie powstania warszawskiego w stopniu podporucznika była łączniczką i kanałami przedostała się ze Starówki do Śródmieścia, a następnie na Górny Czerniaków. Służyła w Sztabie Głównym Armii Ludowej. W nocy z 13 na 14 września 1944 przepłynęła, wraz z Ewą Prauss-Płoską z Armii Krajowej, przez Wisłę na Saską Kępę, by poinformować dowództwo Armii Czerwonej i sztab 1 Armii Wojska Polskiego o sytuacji w walczącej Warszawie^[1][2][3].

Dziennikarstwo

Była dziennikarką Walki Młodych, następnie Głosu Ludu (organu KC PPR). Od 1948 – roku powstania tej gazety – do 1979 była dziennikarką Trybuny Ludu^[4]. Specjalizowała się w tematyce gospodarczej, zwłaszcza w handlu zagranicznym. Swoje małżeństwo z Piotrem Jaroszewiczem wykorzystywała do tego, aby docierać do interesujących danych, które dla innych były niedostępne^[5].

Rodzina

Jej pierwszym mężem był żołnierz szefostwa transportu wojskowego, Paweł Solski, z którym miała dwójkę dzieci. W latach pięćdziesiątych XX w. została żoną ówczesnego wicepremiera Piotra Jaroszewicza, który od 23 grudnia 1970 do 18 lutego 1980 był premierem Polski. Z małżeństwa z Jaroszewiczem miała syna Jana^[5].

Zabójstwo

Osobny artykuł: Zabójstwo małżeństwa Jaroszewiczów.

Alicja Solska-Jaroszewicz i jej mąż zostali zamordowani w ich domu w warszawskim Aninie przy ulicy Zorzy 19 w nocy z 31 sierpnia na 1 września 1992. Pochowano ich 10 września tego roku w grobie rodzinnym Jaroszewiczów na Powązkach (kwatera A2-7-12/13/14)^[6]. W imieniu współtowarzyszy walki w szeregach Armii Ludowej zmarłą pożegnał generał dywizji (w stanie spoczynku) Edwin Rozłubirski.

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy II klasy (1976)^[7]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[4].
• Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy – 3 stycznia 1945
• Krzyż Partyzancki
• Warszawski Krzyż Powstańczy
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1967)^[8]
• Odznaka "Za zasługi dla rozwoju prasy polskiej i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich" (1974)^[9]
• Dyplom za 30-letnią nieprzerwaną pracę w "Trybunie Ludu" (1978)^[10]
• Dyplom "Zasłużony działacz ruchu robotniczego" (1988)^[11]

i inne