Andrzej (Borkowski)

Andrzej (ofic. tyt. Jego Ekscelencja Najprzewielebniejszy Andrzej, Prawosławny Biskup Supraski), imię świeckie Andrzej Borkowski^[1] (ur. 6 października 1974 w Białymstoku) – polski biskup prawosławny, doktor habilitowany nauk teologicznych, profesor nadzwyczajny – Katedra Teologii Prawosławnej UwB, przełożony monasteru Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy i św. Jana Teologa w Supraślu^[2] oraz proboszcz działającej przy monasterze parafii^[3]. Nauczyciel akademicki Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie.

Andrzej

Andrzej Borkowski
Biskup supraski
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	6 października 1974 Białystok
Biskup supraski
Okres sprawowania	od 2017
Przełożony monasteru Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy i św. Jana Teologa w Supraślu
Okres sprawowania	od 2010
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Diecezja białostocko-gdańska
Śluby zakonne	10 września 1998
Diakonat	30 lipca 1995
Prezbiterat	12 września 1998
Nominacja biskupia	24 sierpnia 2017
Chirotonia biskupia	27 września 2017

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	27 września 2017
Miejscowość	Białystok
Miejsce	Sobór św. Mikołaja
Konsekrator	Sawa (Hrycuniak)
Współkonsekratorzy	Włodzimierz (Melnyk), Abel (Popławski), Jakub (Kostiuczuk), Jerzy (Pańkowski), Damaskin (Karpathakis), Jerzy (Fatouros), Melchizedek (Chaczidze), Paisjusz (Martyniuk), Serafin (Biełonożko), Grzegorz (Charkiewicz), Grzegorz (Chatziuraniu), Atanazy (Nos), Paweł (Tokajuk)
Współkonsekrowani biskupi Warsonofiusz (Doroszkiewicz) 8 października 2017

Życiorys

8 czerwca 1993 wstąpił do monasteru Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy i św. Jana Teologa w Supraślu. 29 lipca 1995 z rąk arcybiskupa białostockiego i gdańskiego Sawy przyjął postrzyżyny w riasofor, a następnego dnia otrzymał (również od arcybiskupa Sawy) święcenia diakońskie^[4]. W latach 1993–1996 był studentem Prawosławnego Seminarium Duchownego w Warszawie, a następnie w latach 1996–1999 odbył studia magisterskie z teologii prawosławnej na Wydziale Teologicznym Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie (ChAT), uzyskując tytuł magistra na podstawie pracy pt. Rola modlitwy w monastycznej tradycji Wschodu. 10 września 1998 złożył na ręce metropolity warszawskiego i całej Polski Sawy śluby małej schimy z imieniem Andrzej, ku czci św. Andrzeja z Krety. Dwa dni później został przez metropolitę Sawę wyświęcony na hieromnicha^[4]. W latach 2001–2002 odbył roczny kurs języka greckiego na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Atenach (UoA) i podjął studia magisterskie na Wydziale Teologicznym UoA, uzyskując w 2005 r. tytuł magistra. W latach 2005–2009 odbył studia doktoranckie na tymże wydziale, uzyskując w 2009 stopień doktora teologii na podstawie rozprawy Walka patriarchatów prawosławnych z unią w Polsce w ostatnim dwudziestoleciu XVI wieku (tytuł oryginalny: Αγώνας των ορθοδόξων πατριαρχείων κατά της ουνίας στην Πολωνία κατά την τελευταία εικοσαετία του ΙΣΤ΄ αιώνα ).

W latach 1999–2001 pełnił funkcję dyrektora archiwum Warszawskiej Metropolii Prawosławnej, kapelana kaplicy św. Michała Archanioła w Domu Metropolitalnym oraz duszpasterza młodzieży w warszawskiej parafii katedralnej. 3 kwietnia 2000 podniesiony do godności ihumena. W latach 2008–2010 pełnił funkcję referenta i dyrektora kancelarii diecezji lubelsko-chełmskiej, a także wizytatora katechezy prawosławnej i duszpasterza studentów prawosławnych w tej diecezji^[4].

23 listopada 2010 został p.o. przełożonego, a 24 września 2011 przełożonym monasteru w Supraślu, zaś 20 marca 2012 otrzymał godność archimandryty^[2][4]. W 2012 został adiunktem na Katedrze Teologii Prawosławnej Uniwersytetu w Białymstoku^[5]. Był jednym z delegatów Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego na Święty i Wielki Sobór Kościoła Prawosławnego (2016)^[6].

29 czerwca 2017 na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Między Konstantynopolem a Moskwą. Źródła greckie do autokefalii Kościoła prawosławnego w Rzeczypospolitej (1919–1927), Rada Wydziału Teologicznego Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie nadała mu stopień doktora habilitowanego nauk teologicznych^[4][7].

24 sierpnia 2017 r. został wybrany przez Święty Sobór Biskupów PAKP na biskupa supraskiego, wikariusza diecezji białostocko-gdańskiej^[8]. Jego chirotonia biskupia odbyła się 27 września 2017 r. w soborze katedralnym św. Mikołaja w Białymstoku^[9], pod przewodnictwem metropolity warszawskiego i całej Polski Sawy^[4].

Został nauczycielem akademickim Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie^[10].

Autor 5 monografii książkowych i około 60 artykułów naukowych opublikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych^[4].

Wybrane publikacje

• Patriarchaty Wschodu w dziejach Rzeczypospolitej (1583–1601), Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2014 ISBN 978-83-7431-403-9
• Między Konstantynopolem a Moskwą. Źródła greckie do autokefalii Kościoła Prawosławnego w Rzeczypospolitej (1919–1927), Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2015 ISBN 978-83-7431-466-4
• Hiob Zalizo, ihumen poczajowski, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2017, ISBN 978-83-7431-523-4
• Zasady sprawowania nabożeństw prawosławnych, t. 1: Boska Liturgia św. Jana Chryzostoma. Boska Liturgia św. Bazylego Wielkiego, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2019, ISBN 978-83-7431-571-5
• Modlitwa w prawosławnej tradycji filokalicznej, Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, Warszawa 2021, ISBN 978-83-60273-64-7