Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Antarctic (statek)
szwedzki statek badawczy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Antarctic – szwedzki statek badawczy, który służył w wyprawach do Svalbardu i Grenlandii, a następnie w wyprawach antarktycznych w latach 1893–1895 (wyprawa Bulla) i 1901–1903 (wyprawa Nordenskjölda).
Remove ads
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
„Antarctic” został zbudowany w 1871 roku w Drammen dla J. Jürgensena[1] jako statek do połowów fok i butlonosów[2]. Pierwotnie nosił nazwę „Cap Nor”[a] i był używany na wodach wokół Jan Mayen[2]. Następnie został zakupiony przez Svenda Foyna (1809–1894) dla potrzeb finansowanej przez niego wyprawy antarktycznej w latach 1893–1895, kierowanej przez norweskiego wielorybnika Henrika Johana Bulla (1844–1930)[2]. Wówczas otrzymał nową nazwę – „Antarctic”[2]. Statek został odremontowany, a jego silnik dostosowano do warunków antarktycznych[3]. Celem ekspedycji był połów wielorybów na Oceanie Południowym, „Antarctic” wyposażono w 11 dział harpunniczych i 8 welbotów[4]. Wyprawa wyruszyła z Tønsberga 20 września 1893 roku[4]. Wielorybnicy odnieśli sukces w polowaniach na foki na Wyspach Kerguelena, ale nie widzieli żadnych wielorybów[4]. Statek popłynął dalej na południe przez lodowy pas na Morzu Rossa, ale nadal wielorybów nie zaobserwowano[5]. Część załogi wylądowała na Przylądku Adare’a, co uznano (mylnie) za pierwsze zejście na kontynent Antarktydy[5].
W 1897 roku statek został zakupiony przez szwedzkiego polarnika Alfreda Nathorsta (1850–1921) na potrzeby jego wypraw arktycznych do Svalbardu i do Ziemi Króla Karola w 1898 roku i do północno-wschodniej Grenlandii w 1899 roku[2]. W 1899 roku przeszedł w ręce duńskiego polarnika Georga Carla Amdrupa (1866–1947) i posłużył jego ekspedycji na wschodnią Grenlandię[2].
W 1900 roku statek zakupił szwedzki geolog Otto Nordenskjöld (1869–1928) na potrzeby planowanej wyprawy do Antarktyki[2]. Ekspedycja była finansowana z funduszy prywatnych i, aby zebrać pieniądze, Nordenskjöld wynajął statek szwedzkim naukowcom do prowadzenia badań w Svalbardzie[6]. W październiku 1901 roku został doposażony w Sandefjord[6].
Szwedzka Wyprawa Antarktyczna pod kierownictwem Nordenskjölda wyruszyła z Göteborga 16 października 1901 roku. W Antarktyce napotkano wyjątkowo ciężkie warunki lodowe. Statek utknął w lodzie w zatoce Erebus and Terror Gulf[7]. Załoga opuściła jednostkę, która przez ponad miesiąc dryfowała z lodem, co doprowadziło do wyrwania większej części stępki[7]. Po wypłynięciu na wolne wody statek zatonął 12 lutego 1903 roku na Morzu Weddella na wschód od Paulet Island[8][9]. Załoga po porzuceniu jednostki przezimowała na Paulet Island[10]. Przeżyli wszyscy poza marynarzem Ole Wennersgaardem, który zmarł na atak serca[9][10]. Zostali uratowani przez argentyński statek „Urugwaj”[9], który ocalił pozostałych członków wyprawy zimujących w Snow Hill[10].
Dla upamiętnienia statku „Antarctic” jedną z cieśnin w Antarktyce nazwano Antarctic Sound[9].
Remove ads
Opis statku
„Antarctic” był trzymasztowym drewnianym, jednopokładowym (z podniesionym pokładem na rufie) barkiem o długości 41,45 m, szerokości 8,9 m i zanurzeniu 4,75 m[1]. Był wyposażony w napęd parowy[11] o mocy 45 koni mechanicznych[2]. Mógł osiągać prędkość 6 węzłów[2]. Jego pojemność brutto wynosiła 346 ton rejestrowych, a pojemność netto – 176 ton rejestrowych[2][1]. Ładowność brutto bez ładunku na pokładzie wynosiła 314 ton rejestrowych[1]. Niektórzy autorzy, jak Bull i Mills, podają, że pojemność (netto) wynosiła 226 ton rejestrowych[12][4]. Pojemność taką podaje też rejestr Lloyda z 1896 roku[13]; ponieważ ten sam rejestr dwa lata później podaje niższą wartość[1], wskazuje to na zmniejszenie ładowności podczas przebudowy.
Remove ads
Zobacz też
Uwagi
- Mills stosuje pisownię „Kap Nor”, Mills 2003 ↓, s. 110.
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads