Paulet Island

Paulet Island – niewielka wyspa wulkaniczna w północno-zachodniej części Morza Weddella w pobliżu krańca Półwyspu Antarktycznego.

Paulet Island

Paulet Island, 2004
Kontynent	Antarktyda
Terytorium	Antarktyka
Akwen	Morze Weddella
Najwyższy punkt	353 m n.p.m.
Populacja  • liczba ludności	0
Położenie na mapie Półwyspu Antarktycznego Paulet Island
Położenie na mapie Antarktyki Paulet Island
63°35′S 55°47′W

Geografia

Paulet Island leży w północno-zachodniej części Morza Weddella przy krańcu Półwyspu Antarktycznego – na wschód od przylądka Trinity Peninsula w Erebus and Terror Gulf^[1]. Wyspa położona jest ok. 5 km^[1] na południowy wschód od Dundee Island^[2].

Jest niewielką wyspą pochodzenia wulkanicznego o skalistych brzegach – ma ok. 1,6 km średnicy^[2][a]. Stożek wulkaniczny wznosi się na wysokość 353 m^[3] . Morfologia wulkanu świadczy o prawdopodobnej aktywności na przestrzeni ostatniego 1000 lat^[3] . Ciepło geotermalne sprawia, że przez większość roku wyspa nie jest pokryta lodem^[3] .

Na wyspie znajduje się jezioro o długości 500 m^[2].

Kolonia pingwinów cesarskich na Paulet Island, 2015

Paulet Island jest ostoją ptaków IBA z uwagi na zamieszkujące tu kolonie pingwinów cesarskich i kormoranów niebieskookich oraz licznie występujące ptaki morskie^[1]. W 1999 roku odnotowano tu ok. 100 tys. par pingwinów cesarskich^[1], a w 2012 roku 548 par kormoranów niebieskookich^[1]. Ponadto na wyspie gniazdują mewy południowe^[1]. Wielokrotnie obserwowano tu też pochwodzioby żółtodziobe i oceanniki żółtopłetwe, które również mogą tu gniazdować^[1].

Na brzegach Paulet Island regularnie pojawiają się weddelki arktyczne i kotiki antarktyczne^[1]. W wodach wyspy często obserwowano amfitryty lamparcie^[1].

Historia

1 – Półwysep Antarktyczny; 2 – Wyspa Jamesa Rossa; 3 – D'Urville Island, 4 – Joinville Island; 5 – Dundee Island; 6 – Snow Hill Island; 7 Vega Island; 8 – Seymour Island; 9 – Andersson Island; 10 – Paulet Island; 11 – Lockyer Island; 12 – Eagle Island; 13 – Jonassen Island; 14 – Bransfield Island; 15 – Astrolabe Island; 16 – Tower Island; A – stacja w Zatoce Nadziei, B – stacja Marambio, C – stacja General Bernardo O’Higgins

Wyspa została odkryta w 1842 roku przez Brytyjską Wyprawę Antarktyczną (1839–1843) pod kierownictwem Jamesa Clarka Rossa (1800–1862)^[2]. Ross nazwał wyspę na cześć kapitana Royal Navy George'a Pauleta (1803–1879)^[2].

W styczniu 1884 roku na wyspie wylądowała ekspedycja Carla Antona Larsena (1860–1924)^[4], która poszukiwała wielorybów na wodach Oceanu Południowego^[5] . Do marca 1884 roku wyprawa Larsena polowała na foki w rejonie zatoki Erebus and Terror Gulf u wybrzeży wyspy Joinville Island^[4].

W 1903 roku na wyspie zimowała załoga statku „Antarctic” Szwedzkiej Wyprawy Antarktycznej wraz z kapitanem Carlem Antonem Larsenem, po tym jak statek utknął w lodzie w zatoce Erebus and Terror Gulf, a następnie zatonął 12 lutego 1903 roku^[6][7]. 20-osobowa załoga opuściła statek^[2] i po 14 dniach wędrówki^[b] dotarła do wyspy^[8]. By przetrwać zimę, rozbitkowie zabili 1100 pingwinów i zbudowali niewielkie schronienie (10×7 m) w pobliżu źródła wody pitnej^[8]. By zwrócić uwagę misji ratunkowej, usypali w najwyższym punkcie wyspy kamienny kopiec^[2]. Przeżyli wszyscy poza marynarzem Ole Wennersgaardem, który zmarł na atak serca^[8][7]. Na wyspie przebywali od 28 lutego do 31 października 1903 roku^[9].

Po bytności załogi „Antarctic” zachowały się pozostałości kamiennej chaty, kamienny kopiec i grób, które mają status historycznego miejsca w ramach Układu Antarktycznego^[1]. Przy pozostałościach znajduje się pamiątkowa tablica^[10].

W 1947 roku wyspa została zbadana przez Falkland Islands Dependencies Survey^[9]. Kolejne badania przeprowadzono w 1953, 1956–1957 i w 1961 roku^[1].

Wyspa jest dostępna dla turystów w grupach zorganizowanych z przewodnikiem^[11]. Przyjeżdża tu ok. 5 tys. osób rocznie^[10].

Uwagi

1. Global Volcanism Program podaje, że wyspa ma wymiary 2,5 × 3,5 km, zob. ^[3] .
2. Svanberg (2014) podaje, że wędrówka rozbitków trwała 16 dni^[7].