Ateryna Boyera

Ateryna Boyera^[3], ateryna zwyczajna^[3], aterynka śródziemnomorska^[4] (Atherina boyeri) – gatunek ryby z rodziny aterynowatych (Atherinidae).

Ateryna Boyera

Atherina boyeri[1]
Risso, 1810
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Infragromada	doskonałokostne
Rząd	aterynokształtne
Rodzina	aterynowate
Rodzaj	Atherina
Gatunek	ateryna Boyera
Synonimy
Atherina mochon Cuvier, 1829
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski

Występowanie

Wschodni Atlantyk od Holandii i Wysp Brytyjskich po Mauretanię oraz Morze Śródziemne Czarne (podgatunek A. boyeri pontica – aterynka czarnomorska^[4]) i Kaspijskie (podgatunek A. boyeri caspia – aterynka kaspijska^[4]). Introdukowana w Jeziorze Aralskim.

Występuje w płytkich, przybrzeżnych wodach morskich, ujściach rzek, oraz w słodkowodnych jeziorach w zlewisku Morza Śródziemnego. Żyje w ławicach w przypowierzchniowych warstwach wody, jedynie zimą schodzi w głębsze warstwy wody.

Cechy morfologiczne

Ciało smukłe, silnie wyciągnięte, półprzezroczyste, dorastające do 20 cm długości, zakończone spiczastym pyskiem, z szerokim otworem gębowym, skierowanym skośnie ku górze. Oczy duże o średnicy większej od długości pyska. Łuski średniej wielkości, 45 wzdłuż linii ciała. Linia boczna niewyraźna. Płetwa grzbietowa dwudzielna z odstępem dwa razy większym od średnicy oka. W pierwszej płetwie grzbietowej 7–8 cienkich, ciernistych promieni, w drugiej 1 twardy i 11 miękkich promieni. Płetwa odbytowa położona jest na wysokości drugiej płetwy grzbietowej. Zawiera 1 twardy i 11–15 miękkich promieni.

Grzbiet i boki ciała są zielonkawoszare do zielonkawoniebieskich, na bokach widoczna srebrzysta wstęga o szerokości mniejszej niż średnica oka, brzuch białawy. Czarne punktowanie na krawędziach łusek.

Odżywianie

Ateryna Boyera żywi się planktonem, a w Morzu Czarnym również fauną denną.

Rozród

Trze się od V do VIII na zarośniętych, słonawych lub słodkich płyciznach. Ikra przyczepia się do roślinności zanurzonej za pomocą specjalnych nitkowatych bisiorów.