Benedykt Majkowski

Benedykt Marian Majkowski, ps. Benoni (ur. 21 marca 1893 w Załużu, zm. 2 stycznia 1953) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Benedykt Majkowski

Benoni

ppłk Benedykt Majkowski (przed 1934)
podpułkownik piechoty
Pełne imię i nazwisko	Benedykt Marian Majkowski
Data i miejsce urodzenia	21 marca 1893 Załuż
Data śmierci	2 stycznia 1953
Przebieg służby
Lata służby	1914–1935
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Komenda Miasta Przemyśl
Stanowiska	komendant miasta
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Grób Benedykta Majkowskiego na Cmentarzu Salwatorskim

Życiorys

Urodził się 21 marca 1893 w Załużu^[1], w rodzinie Henryka, rządcy dóbr w Załużu^[1], i Rozalii z Gryntarów. Jego brat Tadeusz (ur. 1894), także był legionistą^[2].

Kształcił się w C. K. Gimnazjum w Sanoku, gdzie w 1908 ukończył IV klasę^[3][4]. Był członkiem Związku Strzeleckiego. Był praktykantem wiertniczym.

Podczas I wojny światowej służył w szeregach 1 pułku piechoty w stopniu podporucznika. 19 grudnia 1914 został dowódcą plutonu w 2 kompanii II batalionu 1 pułku piechoty. Ranny w bitwie pod Łowczówkiem w grudniu 1914. Po rekonwalescencji był dowódcą 2 kompanii I batalionu w 1 pułku. 1 lipca 1915 został ranny w bitwie pod Tarłowem. Po kolejnym leczeniu walczył pod Jabłonką 21 października 1915, po czym znów był na kuracji. Za swoje czyny otrzymał w Niepodległej Polsce order wojskowy „Virtuti Militari" V klasy^[5]. 1 listopada 1916 został awansowany do stopnia porucznika. Skierowany do 5 pułku piechoty. Po kryzysie przysięgowym został wcielony do c. i k. armii.

Po wojnie wstąpił do Wojska Polskiego. Podczas wojny polsko-ukraińskiej od 19 listopada 1918 brał udział w obronie Lwowa. Następnie przydzielony do 38 pułku piechoty Strzelców Lwowskich. W szeregach 40 pułku piechoty Dzieci Lwowskich jako dowódca batalionu brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, został ranny podczas ataku na wieś Czerbiny^[6].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 314. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[7]. Był dowódcą III batalionu w 40 pułku piechoty we Lwowie^[8][9]. Z dniem 3 października 1924 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 2 batalionu granicznego w Bereźnem^[10]. 12 kwietnia 1927 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 19. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[11]. 31 października 1927 roku został przeniesiony z KOP do 71 pułku piechoty w Zambrowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[12][13]. 5 listopada 1928 roku został przeniesiony do 1 pułku czołgów w Żurawicy na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[14]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony do Komendy Placu Przemyśl na stanowisko komendanta^[15]. W 1932 roku był komendantem miasta Przemyśl^[16][17][18]. Był członkiem oddziału Polskiego Białego Krzyża w Przemyślu^[19]. Podczas konferencji BBWR 29 października 1933 roku przedstawił w Przemyślu projekt budowy elektrowni wodnej na Sanie^[20]. 4 lipca 1935 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska z pozostawieniem bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu^[21]. W tym samym roku został przeniesiony w stan spoczynku. Od 1 grudnia 1936 mieszkał w Kielcach przy ul. Równej 6. Członek Zarządu Okręgu Kielce Związku Legionistów Polskich w 1936 roku^[22].

Jego żoną była Ida Cieślińska, primo voto Kozłowska (1895–1980)^[23].

Zmarł 2 stycznia 1953. Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (kwatera SC7-10-38)^[23].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7075 – 17 maja 1922^[5][18]
• Krzyż Niepodległości – 7 lipca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[24][25][26]
• Krzyż Walecznych^[27] czterokrotnie^[26]
• Złoty Krzyż Zasługi – 18 lutego 1939 „za zasługi na polu pracy społecznej”^[28]
• Srebrny Krzyż Zasługi – 29 października 1926 „za zasługi położone około zabezpieczenia granic Państwa”^[29][26]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[26]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[26]
• Odznaka pamiątkowa Korpusu Ochrony Pogranicza