Bernard Lammek

Bernard Józef Lammek (ur. 13 sierpnia 1947 w Sierakowicach) – polski chemik, nauczyciel akademicki, profesor nauk chemicznych, w latach 2008–2016 rektor Uniwersytetu Gdańskiego.

Bernard Lammek

Data i miejsce urodzenia	13 sierpnia 1947 Sierakowice
Profesor nauk chemicznych
Specjalność: biochemia, chemia aminokwasów i peptydów, chemia organiczna
Alma Mater	Politechnika Gdańska
Habilitacja	1988 – nauki chemiczne Uniwersytet Gdański
Profesura	1994
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Gdańsku
Okres zatrudn.	1969–1970
Uczelnia	Uniwersytet Gdański
Okres zatrudn.	od 1970
Dziekan
Wydział	Wydział Chemiczny Uniwersytetu Gdańskiego
Okres spraw.	1996–2002
Rektor
Uczelnia	Uniwersytet Gdański
Okres spraw.	2008–2016
Poprzednik	Andrzej Ceynowa
Następca	Jerzy Gwizdała
Odznaczenia

Życiorys

Syn Aleksandra^[1]. W latach 1953–1960 uczył się w szkole podstawowej w Sierakowicach^[2]. W 1964 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Hieronima Derdowskiego w Kartuzach. Następnie studiował na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej, gdzie w 1969 uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera chemika^[2]. W tym samym roku rozpoczął pracę w kierowanej przez profesora Janusza Sokołowskiego Katedrze Chemii Organicznej na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku (uczelni, która w 1970 stała się częścią nowo powstałego Uniwersytetu Gdańskiego). Uzyskiwał następnie stopnie naukowe w zakresie nauk chemicznych – w 1977 doktora, a w 1988 doktora habilitowanego (na podstawie rozprawy Syntetyczne immunogeny peptydowe i analogi hormonów neuroprzysadkowych)^[3].

W latach 1979–1980 przebywał na stażu naukowym w Medical College of Ohio w Toledo, w latach 1988–1989 w Boston University Medical Center, odbył także kilkumiesięczny staż w na uczelni w Uppsali^[2]. W 1988 objął stanowisko docenta. W 1991 był wśród inicjatorów powołania odrębnego Wydziału Chemii Uniwersytetu Gdańskiego, brał udział wówczas w utworzeniu kierunku studiów ochrona środowiska. Przez dwie kadencje był prodziekanem tego wydziału, następnie w latach 1996–2002 pełnił funkcję jego dziekana. W 1991 objął na UG stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 1997 został profesorem zwyczajnym^[4]. W 1994 otrzymał tytuł profesora nauk chemicznych^[5]. W 1999 objął kierownictwo Katedry Syntezy Organicznej. W latach 2002–2008 był prorektorem ds. nauki, a w latach 2008–2016 rektorem Uniwersytetu Gdańskiego^[4][6]. Od 2022 honorowy profesor UG^[2].

Autor i współautor ponad 120 artykułów, publikowanych m.in. w międzynarodowych czasopismach naukowych; promotor kilkunastu doktoratów. Został członkiem komisji ekspertów przy ministrze nauki i szkolnictwa wyższego, European Peptide Society i American Peptide Society. W pracy naukowej specjalizuje się w zakresie biochemii, chemii aminokwasów i peptydów, a także chemii organicznej.

Życie prywatne

Żonaty, ma syna i córkę^[2].

Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2011)^[7][8]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1999)^[1]
• Złoty Krzyż Zasługi (1990)^[2]
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1995)^[4]
• Złoty Medal Uniwersytetu Gdańskiego „Bene merito et merenti” (2017)^[9]
• Medal Stulecia Niepodległości, wyróżnienie przyznane przez prezydenta Gdańska (2018)^[10]
• Medal 100-lecia Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki w Gdańsku, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (2022)^[2]
• Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia organizacyjne na rzecz UG (sześciokrotnie)^[2]
• Nagroda Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej w VII edycji konkursu „PROstudent” w kategorii wykładowca roku (2010)^[11]