Bernard Miller

Bernard Zygmunt Miller (ur. 1 maja 1886 w Krakowie, zm. 24 stycznia 1945 tamże) – polski piłkarz i trener oraz major piechoty Wojska Polskiego i inspektor Straży Granicznej.

Bernard Zygmunt Miller

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	1 maja 1886 Kraków
Data i miejsce śmierci	24 stycznia 1945 Kraków
Przebieg służby
Siły zbrojne	Cesarsko-królewska Obrona Krajowa Błękitna Armia Wojsko Polskie
Formacja	Straż Graniczna II RP
Jednostki	Syberyjska Brygada Piechoty 83 Pułk Piechoty 20 Pułk Piechoty 2 Batalion Graniczny
Stanowiska	dowódca batalionu piechoty dowódca batalionu granicznego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 33 pułku piechoty Obrony Krajowej. 4 sierpnia 1914 roku został mianowany chorążym rezerwy^[1][2].

23 października 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku, jako oficer byłej 5 Dywizji Strzelców Polskich, w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Syberyjskiej Brygadzie Piechoty^[3].

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 2 pułku syberyjskim, późniejszym 83 pułku piechoty^[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 442. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[5]. 22 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu w 83 pułku piechoty w Kobryniu^[6]. W latach 1923–1924 dowodził III batalionem 83 pułku piechoty^[7][8]. W latach 1925–1927 dowodził III batalionem 20 pułku piechoty w Krakowie^[9].

31 października 1927 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 2 batalionu granicznego^[10][11]. 14 lutego 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II^[12]. Z dniem 30 listopada 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[13]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Częstochowa. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Pełnił wówczas służę w Straży Granicznej^[14].

Kariera sportowa

Swoją przygodę z piłką rozpoczął w Cracovii, której był także działaczem. W 1911 roku przeniósł się do Łodzi, gdzie zasilił szeregi ŁKS-u. Występował na pozycji lewego łącznika. Prócz gry w klubie, był także opiekunem (pierwszym trenerem) łódzkich piłkarzy.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1935)^[15]
• Medal Niepodległości (7 lipca 1931)^[16]
• Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”