Mrucznik słoniopyski

Mrucznik słoniopyski^[3] (Campylomormyrus elephas) – gatunek słodkowodnej ryby kostnojęzykokształtnej z rodziny mrukowatych (Mormyridae), opisany naukowo z Upoto (Lisala) przez Boulengera w 1898 pod nazwą Gnathonemus elephas^[4].

Mrucznik słoniopyski

Campylomormyrus elephas[1]
(Boulenger, 1898)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Nadrząd	kostnojęzykopodobne
Rząd	kostnojęzykokształtne
Rodzina	mrukowate
Rodzaj	Campylomormyrus
Gatunek	mrucznik słoniopyski
Synonimy
Gnathonemus elephas Boulenger, 1898 Campylomormyrus mirus (non Boulenger, 1898)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski

Występowanie

Jest szeroko rozprzestrzeniony w Afryce Środkowej, w dorzeczu rzeki Kongo, na terenie Angoli, Kongo i Zambii. Występuje w strefie przydennej, w licznych populacjach. Lokalnie pospolity^[2].

Cechy morfologiczne

Przednia część ciała

Ciało wydłużone, zwężone w części ogonowej. Głębokość korpusu stanowi od 1/3 do 1/4, a długość głowy 1/4 do 1/5 długości całkowitej. Górny profil głowy zstępuje bardzo stromym łukiem; pysk znacznie wydłużony, rurkowaty, mocno ścieśniony, skierowany w dół. Żuchwa z krótkim, cylindrycznym wyrostkiem skórnym o długości zbliżonej do długości oka. Zęby stożkowe, 3 w szczęce, 4 w żuchwie. W płetwie grzbietowej 31–35 promieni, w odbytowej 33–37. Płaty ogonowe zaostrzone. 70–80 łusek w linii bocznej. Grzbiet brązowawy. Na bokach ciała młodych osobników, pomiędzy płetwą grzbietową i odbytową, występuje czarny pas z żółtawym obrzeżem^[4].

Długość całkowita do 400 mm^[4].

Mrucznik słoniopyski wytwarza słaby prąd elektryczny^[3].

Biologia i ekologia

Pomimo licznego występowania na wielu obszarach zasięgu, biologia i ekologia tego gatunku pozostaje słabo poznana.

Znaczenie gospodarcze

Mrucznik słoniopyski nie ma znaczenia w rybołówstwie ze względu na małe rozmiary. Jest poławiany dla potrzeb akwarystyki, jako ryba akwariowa.