Carl Orff

Carl Orff (ur. 10 lipca 1895 w Monachium, zm. 29 marca 1982 tamże) – niemiecki kompozytor, pedagog i dyrygent.

Carl Orff

Data i miejsce urodzenia	10 lipca 1895 Monachium
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	29 marca 1982 Monachium
Gatunki	muzyka poważna, muzyka dawna
Zawód	kompozytor, dyrygent, pedagog
Odznaczenia

Dokonania

Przedstawiciel prymitywizmu muzycznego XX wieku, w twórczości widoczne również wpływy muzyki średniowiecza i renesansu. Głównie stosował współbrzmienia kwartowo-kwintowe, inne cechy charakterystyczne to monumentalizm brzmienia i wielki aparat wykonawczy. Większość jego dojrzałych utworów to dzieła sceniczne^[1].

Carl Orff opracował własną metodę wychowania muzycznego dzieci, której głównym elementem jest śpiew i gra na prostych instrumentach perkusyjnych (tzw. instrumentarium Orffa, w skład którego wchodzą bębenki, tamburyn, kołatki, grzechotki, trójkąty, dzwonki melodyczne). Duży nacisk kładzie na improwizację i rozwijanie ekspresji, najważniejszym elementem w muzykowaniu jest rytm^[2]. Metoda Orffa szeroko jest też wykorzystywana w muzykoterapii dorosłych.

Metoda Orffa jest rozpowszechniana przez Instytut Orffa, działający przy Mozarteum w Salzburgu.

Autor aforyzmu: „Bądź uroczy dla swych wrogów – nic ich bardziej nie rozzłości”^[3].

Jego nazwisko figurowało na Gottbegnadeten-Liste (Lista obdarzonych łaską Bożą w III Rzeszy).

Ważniejsze kompozycje

• Carmina Burana (1937)
• Księżyc (Der Mond) (1939) – opera
• Mądra (Die Kluge) (1943) – opera
• Catulli Carmina (1943)
• Trionfo di Afrodite (1951)
• De Temporum Fine Comoedia(inne języki) (1973, 1977)

Odznaczenia

• 1949 – Nagroda Państwowa NRD III Klasy (później ją zwrócił)^[4]
• 1956 – Order Pour le Mérite^[5]
• 1959 – Order Bawarski Zasługi^[4]
• 1972 – Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą i Wstęgą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
• 1974 – Austriacka Odznaka Honorowa za Naukę i Sztukę^[4]
• 1981 – Order Maksymiliana za Naukę i Sztukę^[6]