Carlo Azeglio Ciampi

Carlo Azeglio Ciampi (ur. 9 grudnia 1920 w Livorno, zm. 16 września 2016 w Rzymie^[1]) – włoski bankowiec i polityk. W latach 1979–1993 prezes Banku Włoch, w latach 1993–1994 premier, od 1996 do 1999 minister odpowiadający za sprawy skarbu, budżetu i planowania gospodarczego, w latach 1999–2006 prezydent Republiki Włoskiej.

Carlo Azeglio Ciampi

Carlo Azeglio Ciampi (1999)
Data i miejsce urodzenia	9 grudnia 1920 Livorno
Data i miejsce śmierci	16 września 2016 Rzym
Prezydent Republiki Włoskiej
Okres	od 18 maja 1999 do 15 maja 2006
Poprzednik	Oscar Luigi Scalfaro
Następca	Giorgio Napolitano
Premier Włoch
Okres	od 28 kwietnia 1993 do 10 maja 1994
Poprzednik	Giuliano Amato
Następca	Silvio Berlusconi
Odznaczenia

Życiorys

W 1941 uzyskał dyplom z literatury w Scuola Normale di Pisa, następnie w 1946 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Pizie. W tym samym roku zaczął pracować w Banku Włoch, z którym zawodowo był związany przez 47 lat. W 1960 wszedł w skład administracji centralnej, w 1970 objął stanowisko dyrektora ds. administracji. W 1973 został sekretarzem generalnym, a w 1976 wicedyrektorem włoskiego banku centralnego. W 1978 powołano go na stanowisko dyrektora Banku Włoch. Rok później został gubernatorem banku i prezesem włoskiego urzędu Ufficio Italiano Cambi, które to funkcje pełnił nieprzerwanie do 1993.

W kwietniu tego samego roku został premierem włoskiego rządu. Gabinet ten miał charakter techniczny, a jego urzędowanie przypadło na czas ujawniania szeregu afer korupcyjnych (tzw. Tangentopoli) i upadku dotychczasowych ugrupowań. Zaplecze rządu stanowiły partie chadeków, socjalistów, socjaldemokratów i liberałów. W tym samym rządzie pełnił obowiązki ministra turystyki^[2]. Z urzędu premiera ustąpił w maju 1994 po wygranych przez koalicję Silvia Berlusconiego wyborach parlamentarnych.

W maju 1996 został powołany na stanowiska ministra skarbu oraz ministra budżetu i planowania gospodarczego w rządzie Romana Prodiego, z których następnie powstał jeden resort^[3]. Pozostał na funkcji ministra również w utworzonym przez centrolewicę w październiku 1998 gabinecie Massima D’Alemy^[4].

18 maja 1999 po wyborze dokonanym przez włoski parlament rozpoczął urzędowanie jako dziesiąty w historii prezydent Włoch. W 2000 (przy wsparciu papieża Jana Pawła II) ułaskawił Mehmeta Alego Ağcę^[5]. 10 lutego 2006 oficjalnie otworzył Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Turynie. 15 maja tego samego roku jako były prezydent Włoch został dożywotnim członkiem Senatu^[6], w którym zasiadał do czasu swojej śmierci.

19 września 2016 został pochowany w swoim rodzinnym mieście^[7].

Odznaczenia i wyróżnienia

Włoskie

• Wielki Mistrz Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – ex officio (1999–2006)
• Wielki Mistrz Orderu Wojskowego Włoch – ex officio (1999–2006)
• Wielki Mistrz Orderu Zasługi za Pracę – ex officio (1999–2006)
• Wielki Mistrz Orderu Gwiazdy Solidarności Włoskiej – ex officio (1999–2006)
• Wielki Mistrz Orderu Vittorio Veneto – ex officio (1999–2006)
• Wielki Krzyż Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – 1982

Zagraniczne

• Baliw Wielkiego Krzyża Honoru i Dewocji – Zakon Maltański
• Złoty Łańcuch Orderu Piusa IX – Watykan
• Komandor Orderu Legii Honorowej – 1985, Francja
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi RFN – 1986, Niemcy
• Wielka Wstęga Orderu Wschodzącego Słońca – 1993 Japonia
• Krzyż Wielki Narodowego Orderu Krzyża Południa – 1997, Brazylia^[8]
• Wielki Łańcuch Orderu Białej Róży – 1999, Finlandia
• Honorowy Wielki Rycerz Orderu Łaźni – 2000, Wielka Brytania^[9]
• Order Orła Białego – 2000, Polska^[10]
• Wielki Łańcuch Narodowego Orderu Krzyża Południa – 2000, Brazylia^[11]
• Krzyż Wielki Orderu św. Olafa – 2001, Norwegia
• Wielki Order Króla Tomisława – 2001, Chorwacja^[12]
• Wielka Gwiazda Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii – 2002, Austria
• Order Podwójnego Białego Krzyża I klasy – 2002, Słowacja^[13]
• Wielki Łańcuch Orderu Infanta Henryka – 2002, Portugalia^[14]
• Krzyż Wielki z Łańcuchem i Złotopromienną Gwiazdą Orderu Zasługi – 2002, Węgry
• Wielki Łańcuch Orderu Pro Merito Melitensi – 2002, Zakon Maltański
• Łańcuch Orderu Gwiazdy Rumunii – 2003, Rumunia
• Order Wolności – 2004, Kosowo^[15]
• Krzyż Wielki z Łańcuchem Orderu Krzyża Ziemi Maryjnej – 2004, Estonia
• Komandor Krzyża Wielkiego z Łańcuchem Orderu Trzech Gwiazd – 2004, Łotwa
• Krzyż Wielki Orderu Świętego Karola – 2005, Monako^[16]
• Xirka Ġieħ ir-Repubblika – 2005, Malta

Wyróżnienia

Wyróżniony doktoratami honoris causa różnych uczelni, m.in. University of Oxford (2005)^[17]. W tym samym roku otrzymał Nagrodę Karola Wielkiego^[18].