Carlo Chiarlo

Carlo Chiarlo (ur. 4 listopada 1881, zm. 21 stycznia 1964) – włoski duchowny katolicki, kardynał, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej.

Carlo Chiarlo

Kardynał prezbiter
Lux mea Dominus Pan moim światłem
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	4 listopada 1881 Pontremoli
Data i miejsce śmierci	21 stycznia 1964 Lukka
Nuncjusz apostolski do specjalnych poruczeń
Okres sprawowania	1954–1958
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	28 maja 1904
Nominacja biskupia	12 października 1928
Sakra biskupia	11 listopada 1928
Kreacja kardynalska	15 grudnia 1958 Jan XXIII
Kościół tytularny	S. Maria in Portico
Odznaczenia

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	11 listopada 1928
Konsekrator	Pietro Gasparri
Współkonsekratorzy	Giovanni Volpi Teodor Kubina
Konsekrowani biskupi Berthold Bühl 1 marca 1931 Tomás Aspe 21 czerwca 1931 Karl Albert Wollgarten 1 maja 1935 Juan Paulo Odendahl Metz 25 kwietnia 1938 Víctor Sanabria Martínez 25 kwietnia 1938 Abel Ribeiro Camelo 27 października 1946 Alfredo Vicente Scherer 23 lutego 1947 Geraldo de Proença Sigaud 1 maja 1947 Anselmo Pietrulla 8 lutego 1948 Wunibald Talleur 7 marca 1948 Carlos Eduardo de Sabóia Bandeira Melo 14 marca 1948 Manuel Könner 19 marca 1948 Antônio de Castro Mayer 23 maja 1948 Orlando Chaves 27 maja 1948 Antônio de Almeida Moraes Junior 12 grudnia 1948 Inácio João Dal Monte 26 maja 1949 José Domitrovitsch 19 marca 1950 Luís António Palha Teixeira 13 maja 1951 José de Almeida Batista Pereira 2 lutego 1954

Święcenia kapłańskie przyjął w 1904. W 1928 mianowany tytularnym arcybiskupem Amida. Pełnił funkcję nuncjusza w Boliwii, Kostaryce, Hondurasie, Nikaragui, Salwadorze, Panamie i Brazylii. Od 1954 do 1958 pracownik watykańskiego Sekretariatu Stanu. Kreowany kardynałem w 1958. Uczestnik dwóch pierwszych sesji Soboru Watykańskiego II.

Odznaczony m.in. włoskim Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi (17 grudnia 1953)^[1][2] i polskim Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1953)^[1]. Postanowieniem z 20 lutego 1951 r. został przez prezydenta RP na Obczyźnie Augusta Zaleskiego odznaczony Orderem Orła Białego^[3].